ورود آلودگی به بنادر و عدم تخلیه مناسب از آن میتوانند اثرات زیانباری را برای بهره برداری بنادر با کاربری های مختلف داشته باشد. بطور کلی کیفیت آب داخل بنادر از جمله مسائلی است که بسیاری از استانداردها و نشریات فنی به آن پرداخته و الزاماتی را برای آن تعیین نموده اند. بنابراین، توجه به کیفیت آب داخل بندر از جمله مسائلی است که بایستی از زمان طراحی بندر به آن فکر شود و تمهیداتی را برای تخلیه هرچه سریعتر آلودگی در صورت ورود آن به بندر اندیشیده شود. پژوهش حاضر تأثیر پارامترهای گوناگون از جمله نسبت طول به عرض بندر در حالت مساحت ثابت بندر، عرض دهانه ورودی بندر، دامنه جزر و مدی، میزان غلظت اولیه و دبی ورودی منبع آلودگی را بررسی نموده است؛ برای این منظور معادلات حاکم استخراج و بسته نرم افزاری mike21، مدول های hd و tr برای مدلسازی انتخاب شد. بر اساس نتایج بدست آمده از 74 حالت مدلسازی انجام شده، در حالتی که غلظت آلودگی به صورت یکنواخت در بندر پخش شود برای بهبود ضریب تخلیه آلودگی از بندر بایستی نسبت طول به عرض نزدیک به واحد و عرض ورودی بندر تا حد امکان باریک انتخاب شود و در صورتی که منبع تولید آلودگی به صورت نقطه ای باشد، اگر منبع در نزدیکی دهانه بندر باشد در حدود نسبت طول به عرض 1.5 وضعیت بهینه تخلیه اتفاق می افتد و با افزایش عرض دهانه نیز وضعیت تخلیه بهبود می یابد و نیز در حالت غلظت اولیه یکنواخت آلودگی با افزایش دامنه جزر و مدی وضعیت تخلیه بندر افت می کند.