آزمایشات در 8 گروه که هر گروه شامل 12 قطعه ماهی با میانگین وزنی 5/ 0±8 گرم بود انجام شد . در گروه کنترل 1 ، 5 میلی گرم بر کیلوگرم متانول تزریق شد . در گروه کنترل 2،استامینوفن 500 میلی گرم بر کیلوگرم تزریق شد.ودر 4 گروه دیگر ترکیب استامینوفن و عصاره تام متانولی ریشه w.somnifera با 4 دوز (200،100، 50 ،25)میلی گرم بر کیلوگرم تزریق شد . در گروه تیمار 5 استامینوفن با دوز 500 میلی گرم بر کیلوگرم و سیلی مارین با دوز 25 میلی گرم بر کیلوگرم تزریق شد. تزریق هابه صورت عضلانی و به مقدار ml 02/0 و به مدت 7 روز ادامه داشت . پس از انجام مراحل تزریق ، ماهیان را بیهوش کرده ، اندازه گیری طول و وزن انجام شد . پس از تشریح ماهیان ، بافت کبد توزین گردید . پس از فیکس کردن بافت ها در فرمالین 10% مراحل پاساژ بافت صورت پذیرفت و مقاطع بافتی با ضخامت 7-5 میکرون تهیه و رنگ آمیزی با هماتوکسیلین – ائورین (h&e) ، تری کروم ماسون و پاس انجام گرفت . سپس درصد شاخص کبدی و ساختار بافت شناسی کبد ماهی های تحت تیمار با گروه کنترل مقایسه گردید . بررسی نتایج حاصل از مقایسه ی موارد ذکر شده بین تیمارهای مختلف از نظر ساختار بافت کبد در هر گروه نشان داد که دوزهای 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره ی w.somnifera مانند سیلی مارین می تواند سبب حفاظت کبدی در مسمومیت با استامینوفن شود اما دوز 25و50 میلی گرم بر کیلوگرم اثر محافظتی چشمگیری ایجاد نکرده اند.