یکی از موضوعاتی که از دیرباز در بحث تئوری های سازمانی مورد توجه قرار گرفته بحث اثر بخشی سازمانی بوده است. هنگامی که یک سازمان تلاش می کند که به اهداف خود دست یابد، عدم ثبات درونی و تهدیدها در محیط خارجی، دستیابی به اهداف را به تأخیر انداخته یا حتی فرآیند آن را تخریب می سازد. مطالعات مختلفی در جهت بررسی تاثیر عوامل زمینه ای بر اثر بخشی سازمان صورت پذیرفته است ولی از آنجایی که ما در عصر دانش زندگی می کنیم و امروزه مدیریت دانش، به منشا دستیابی به مزیت رقابتی تبدیل شده است، برای دستیابی به چنین مزیتی، سازمان ها نیازمند شناسایی عوامل سازمانی تاثیر گذار بر مدیریت دانش هستند. در حقیقت مدیریت محیطی که در آن خلق دانش، اشتراک، یادگیری، ارتقا، ساختاردهی و استفاده از دانش به منظور ایجاد منفعت و سود سازمان و مشتریان آن، مورد حمایت و تشویق قرار گیرد می تواند از طریق پیاده سازی مدیریت دانش صورت پذیرد. به عبارتی نقش مدیریت دانش به مثابه ابزاری برای رویارویی با این عوامل تخریب کننده مهمتر می شود. هدف اولیه این تحقیق، بررسی رابطه فرهنگ سازمانی و ساختار سازمانی با اثربخشی سازمانی با در نظر گرفتن تاثیر متغیر واسطه ای مدیریت دانش می باشد. برای این منظور 131 پرسشنامه بین مدیران شرکت های موجود در پارک علم و فناوری مشهد توزیع شد. مقدار آلفای کرونباخ برابر با 93/0 بود که نشان از پایایی بالای ابزار تحقیق دارد. برای بررسی فرضیه ها از آزمون سوبل، رگرسیون خطی چندگانه و ضریب همبستگی اسپیرمن بهره گرفته شده است یافته های این مطالعه حاکی از این است که بین فرهنگ سازمانی و ساختار سازمانی با اثر بخشی سازمان رابطه معناداری وجود دارد و بین فرهنگ سازمانی و ساختار سازمانی با مدیریت دانش رابطه معنادار وجود دارد، همچنین مدیریت دانش نیز نقش متغیر واسط در رابطه فرهنگ سازمانی و ساختار سازمانی با اثربخشی سازمانی داشته است.