نام پژوهشگر: مانیا اصغرپور

بررسی سوگیری توجه نسبت به تظاهرات هیجانی چهره دربیماران اسکیزوفرن و مقایسه با افراد نرمال
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - پژوهشگاه دانشهای بنیادی (مرکز تحقیقات فیزیک نظری و - پژوهشکده علوم شناختی - پژوهشکده علوم شناختی 1392
  مانیا اصغرپور   مهدی تهرانی دوست

بیان مسئله بیماران اسکیزوفرنی در تولید و ادراک نشانه های هیجانی که اساس روابط اجتماعی را تشکیل می دهد با مشکل مواجه هستند . .توانایی ادراک چهره هیجانی یکی از فاکتور های اساسی در شناخت اجتماعی بوده و اختلال درادراک هیجانی منجر به مشکلاتی در روابط بین فردی و در نهایت سیر نزولی کیفیت زندگی در این گروه از بیماران می شود . نتایج بعضی از تحقیقات ، اختلال در ادراک هیجانات چهره را به عنوان اصلی ترین فاکتور پیش بینی کننده اختلال در عملکرد اجتماعی معرفی می کند.علی رغم پژوهش های انجام شده ،فاکتور های موثر در ایجاد اختلال در ادراک هیجانی همچنان ناشناخته باقی مانده است.در این پژوهش جهت بررسی سوگیری توجه نسبت به چهره های هیجانی صورت،توجه بینایی بیماران با استفاده از تکنیک تصویر برداری بینایی با گروه نرمال مقایسه گردید. شیوهی کار: به 30 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی و 30 نفراز گروه نرمال که از نظر سن و سایر مولفه ها با گروه مبتلا همگن بودند، جفت ـ تصاویری از حالات چهرهای مثبت ـ خنثی و منفی ـ خنثی به مدت 3000 میلی ثانیه نشان داده شد. تعداد ومدت زمان تثبیت چشمها بر روی نقاط مختلف تصاویر، در 500 میلی ثانیه ی نخست (جهت بررسی سوگیری اولیه) و در مجموع3000 میلی ثانیه (جهت بررسی توجه پایدار، به وسیله ی دستگاه ردیاب چشم ثبت شد. در پایان سوگیری اولیه و توجه پایدار این دو گروه نسبت به حالات هیجانی چهره مقایسه شد. نتایج: تحلیلهای آماری تفاوت معنیداری بین بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی و افراد نرمال در تمایل اولیه و نیز توجه پایدار نسبت به تظاهرات هیجانی چهرهای مثبت و منفی نشان ندادند. تنها تفاوت معنا دار در تعداد ثباتها نسبت به تصاویر مشاهده شده در دو گروه دیده می شود. و گروه نرمال در 500 میلی ثانیه نخست ثباتهای بیشتری دارند.همچنین تفاوت معنا داری بین سوگیری توجه و مولفه های آزمون cpt ,panss وجود نداشت. نتیجه گیری نهایی: با توجه به آنکه دربیماران اسکیزوفرن در 500 میلی ثانیه نخست، تعداد نقاط ثبات در زمان مشاهده چهره های هیجانی و خنثی به طور معنا داری نسبت به گروه نرمال کاهش یافته و باافزایش زمان در مدت 3000 میلی ثانیه تفاوت معنا داری در تعداد نقاط تثبیت بین دو گروه بدست نیامد،می توان نتیجه گرفت که با ارائه زمان بیشتر تاخیری که بیماران در الگوی توجه اولیه بینایی نشان می دهند،جبران می گردد.