آذر بیگدلی(1195-1134 ه.ق)از شاعران دوره بازگشت ادبی محسوب می شودکه در شکل گیری شعر این دوره از تاریخ ادبیّات فارسی ، نقش مهم و به سزائی ایفا نموده است.آذر به واسطه داشتن ذهنی خلّاق و نبوغی شاعرانه در عرصه شعر فارسی یکی از شاعران برجسته و توانای عصر بازگشت ادبی می باشد.وی میراث دار حدود هشت قرن شعر فارسی است و به جهت آشنایی با دواوین و اشعار پیشینیان از گنجینه لغات آن ها بهره مند بوده و در مجموع اشعارش تسلّط او بر لغات و ترکیبات مشاهده می شود که اندکی از آن را در این پایان نامه نشان داده ایم .در این پژوهش سعی برآن بوده است که با برّرسی و نشان دادن لغات و ترکیبات مهم و برجسته دیوان وی مقام و مرتبه اش در بین شاعران سده دوازدهم آشکار گردد. در این پایان نامه مفردات،ترکیبات،لغات دخیل از عربی و ترکی و امثال آن گردآوری شده ومجموعه لغاتی که از جهت سبک شناسی و تاریخ زبان و نقد شعر مورد توجّه بوده است گرد آمده است.بدیهی است لغاتی که جنبه عمومی و پربسامد داشته مورد توجّه قرار نگرفته است. باتوجّه به آن که آذربیگدلی از شاعران قرن دوازدهم محسوب می شود؛تحقیق در لغات و ترکیبات دیوان وی تکمیل کننده فرهنگ ها و لغت نامه های فارسی محسوب می شود.این پایان نامه شامل یک مقدّمه و متن مشتمل برسی و دو فصل می باشد که در هر فصلی لغات و ترکیبات بر اساس فنّ لغت نویسی مرتّب شده است.