بنای نیمه مخروبه ی مسجد جامع هفتشویه ، متعلق به دوره ی سلجوقی ، در حاشیه ی شرقی شهر اصفهان واقع شده است . این بنا تنها اثر تاریخی است که ، هم قدمت روستای هفتشویه را نشان می دهد و هم گویای قدمت و آبادانی روستاهای همجوار است . محراب ایلخانی این مسجد به سبب ارتفاع زیاد و تزیینات گچ بری متنوع و پرکار هم ردیف محراب های شاخصِ دوره ی ایلخانی قراردارد . تخریب گنبدخانه ی مسجد و قرارگیری محراب در شرایط اقلیمی نامساعد سبب شده است ، آسیب های فراوانی به این محراب وارد گردد . هدف از این پژوهش ارائه طرح حفاظتی برای محراب مسجد جامع هفتشویه است . با توجه به وجود مستندات تصویری و داده های سازمان هواشناسی ، سال های پرخطر از نظر شرایط اقلیمی و میزان آسیب-های محراب در پنجاه سال گذشته بررسی گردید . پس از شناسایی عوامل آسیب رسان ، راهکارهای حفاظتی و مرمتی در جهت حذف و یا کاهش علل آسیب رسان و حفظ محراب با سه اولویت ، انجام اقدامات ضروری در کوتاه مدت ، انجام اقدامات حفاظتی در میان مدت وانجام اقدامات حفاظتی در بلند مدت تعریف گردید .