یکی از چالشهای مهم در راستای برنامه های تغییر و بهبود سازمانی ،مقاومت کارکنان در برابر اعمال تغییرات بدلیل بدگمانی نسبت به تغییر است. لذا، سازمانها ایجاب می کند که با شناسایی عوامل محرک بدگمانی، در صدد کنترل و رفع این عوامل برآیند. تحقیق حاضر در میان کارکنان ستادی بیمارستان های سینا، شریعتی و امام خمینی و حجم نمونه 260 نفری انجام شد. براساس مطالعات نظری و نیز شواهد تجربی، مهمترین عواملی که برای تحریک بدگمانی سازمانی شناسایی شدند عبارتند از عدالت سازمانی، مشارکت در تصمیم گیری، نقض قرارداد روانشناختی، و شخصیت منفی. برای گردآوری داده های مورد نیاز، از شش پرسشنامه استاندارد به شرح ذیل استفاده شده است: 1) پرسشنامه بدگمانی به تغییر سازمانی (ریچرز و همکاران، 1997)؛ 2) پرسشنامه نقض قرارداد روانشناختی (رابینسون و موریسون، 2000)؛ 3) پرسشنامه عدالت سازمانی (مورمن و نیهوف، 1993)؛ 4) پرسشنامه بدگمانی شخصیتی (استنلی و همکاران، 2005)؛ 5) پرسشنامه مشارکت در تصمیم گیری (کیان، 2007)؛ 6)پرسشنامه سلامت سازمانی (رایت و سابلینسکی، 2008) که مجموعاً 74 گزینه شامل می شوند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تکنیک مدلسازی معادلات ساختاری صورت گرفت. نتیجه تحقیق نشان داد که شخصیت ستیزه جو بیشترین تاثیر را بر ایجاد بدگمانی سازمانی و کاهش سلامت سازمانی بهمراه دارد و عدالت مراوده ای بیشترین تاثیر را بر کاهش بدگمانی سازمانی و افزایش سلامت اداری دارد.