وابستگی به عنوان یک اختلال یا یک صفت شخصیتی، ارتباط زیادی با اختلال بی اشتهایی عصبی دارد. احتساب وابستگی به عنوان یک صفت شخصیتی طبق سیستم تشخیصیdsm-v، به رفتارهای سلطه پذیر و تأییدخواهانه منجر می شود. ازاین رو پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه ای تمایزیافتگی و قاطعیت در افراد دارای شخصیت وابسته و مبتلایان به اختلال بی اشتهایی عصبی در بین دانشجویان دختر انجام شد. پژوهش حاضر از نوع علّی- مقایسه ای بود. نمونه پژوهش 420 نفر از دانشجویان دختر مقطع کارشناسی دانشگاههای دولتی شهر تهران بودند و نمونه گیری از جامعه به صورت خوشه ای چندمرحله ای انجام شد. به منظور ارزیابی شخصیت وابسته از فرم تجدیدنظرشده سیاهه شخصیت وابسته هوبر (dpi-r) و برای سنجش اختلال بی اشتهایی عصبی از آزمون نگرش به خوردن گارنر و گارفینکل (eat) استفاده شد. برای انتخاب افراد در دو گروه نمونه، دو دهک بالایی به عنوان گروه هدف شناسایی شدند. در گروه بی اشتهایی معیار bmi نیز لحاظ شد. همچنین برای بررسی تمایزیافتگی از فرم تجدیدنظرشده سیاهه تمایزیافتگی خود اسکورون و فریدلندر (dsi-r) و برای تعیین میزان قاطعیت از سیاهه خودگزارشی ابراز وجود هرزبرگر، شان و کتز (asri) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss 20 و آزمون t مستقل تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش، تفاوت معنادار بین تمایزیافتگی خود و تمامی خرده مقیاسهای آن در دو گروه نمونه را نشان داد. همچنین بین میزان قاطعیت در دو گروه نمونه نیز تفاوت معناداری دیده شد. باتوجه به یافته های پژوهش، میزان تمایزیافتگی و قاطعیت در افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی بالاتر از افراد دارای شخصیت وابسته بود. نتایج بااستناد به مدل سوسیوتروپی- خودمختاری بک تفسیر شدند.