با توجه به این حقیقت که ایران بر روی یکی از مناطق پر خطر لزره ای واقع شده است و با نگاهی به نتایج حاصل از بررسی های ساختمانی در سال های اخیر، در می یابیم که زلزله از عوامل بسیار موثر در ایجاد خسارت های جدی و یا تخریب ساختمان بوده است. هنگام وقوع زلزله، نیروهای جانبی (و گاه قائم) بزرگی به سازه وارد می شود که بر حسب شدت زلزله رخ داده، یکی از رفتارهای i.o و l.s به عنوان رفتار بهینه لرزه ای از سازه انتظار می رود. از آنجا که در مورد زلزله های خفیف و متوسط، نباید آسیب های سازه به ساختمان وارد شود، سازه می بایست در محدوده الاستیک باقی بماند. اما مشکل اصلی عمدتا در مورد زلزله های قوی است. در هنگام وقوع زلزله های قوی ، غالبا طراحی به گونه ای است که به ساختمان اجازه ورود به محدوده غیرالاستیک و بروز تغییر شکل های ماندگار داده می شود . این تغییر شکل های غیرالاستیک موجب تشکیل مفاصل پلاستیک به صورت موضعی در نقاطی از سازه می گردد، که خود موجب افزایش شکل پذیری و همچنین افزایش استهلاک انرژی می گردد. در نتیجه مقدار زیادی از انرژی زلزله به واسطه تخریب های موضعی در سیستم مقاوم جانبی سازه مستهلک می گردد. این آسیب ها باعث کاهش سختی سازه شده و به همراه عواملی چون افزایش دفعات بارگذاری ، منجر به کاهش مقاومت عناصر سازه ای می شود. بنابراین خرابی اعضاء سازه ای حتی اگر باعث تخریب کامل سازه نشود با توجه به پرهزینه و گاه ناممکن بودن تعمیر یا تعویض عضو آسیب دیده پدیده ای نامطلوب به شمار می رود. برای بر طرف کردن این مشکل در این تحقیق از مستهلک کننده tadas به عنوان یک سیستم مقاوم در برابر زلزله استفاده شده است. مقصود از انجام این تحقیق بررسی اثر و مقایسه چند سیستم سازه ای با هم بوده است. که با در نظر گرفتن 3 مدل با تعداد طبقات 3، 6 و 10 طبقه که در هر مدل یکبار از میراگر tadas، یکبار از بادبند x شکل و در آخر با بادبند شورون ساخته شده است. با انجام تحلیل استاتیکی غیرخطی بر روی این مدل ها مشخص شد که بترتیب در مدل های استفاده شده از میراگر tadas، مهاربند x شکل و مهاربند شورون عملکرد بهتری دارند. در مدل های با مهاربند x شکل و شورون در بعضی از اعضا سطح عملکرد از ایمنی جانی گذشته است، این در صورتی است که در مدل با میراگر tadas ، میراگر مقدار قابل توجه ای از نیرو را جذب نموده و در هیچ یک اعضا مفصلی تشکیل نشده است.