پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه رضایت زنان از زندگی با سبک های تربیتی فرزندان در زنان متأهل شهر خلخال در سال 92 انجام شده است. در این پژوهش آنچه مورد توجه است، ضرورت اهمیت دادن به رضایت از زندگی و رابطه ی آن با سبک های تربیتی است. چهارچوب نظری با استفاده از نظریه ی نظریه پردازانی همچون تئوری محرومیت نسبی گور و مرتون، نظریه دورکیم، مید و کولی و. . . ارائه شد. این پژوهش به روش پیمایشی انجام شد. از اعتبار صوری استفاده گردید و قابلیت اعتماد نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به دست آمد. جامعه ی آماری این تحقیق زنان 18 تا 64 سال شهر خلخال می باشند که براساس آخرین سرشماری نفوس و مسکن در سال 1390، تعداد آن ها 13676 نفر برآورد شده است. جمعیت نمونه ی این پژوهش 375 نفر است که با استفاده از فرمول کوکران تعیین گردید. یافته های پژوهش نشانگر این بودند که رضایت زنان از زندگی (متغیر وابسته) با متغیر سبک تربیتی دموکراتیک رابطه ی مثبتی دارد. همچنین با دو متغیر مستقل سبک تربیتی استبدادی و سبک تربیتی سهل گرایانه رابطه ی منفی دارد.