هدف این پژوهش شناخت توصیفی واج شناسی تالشی شمالی ( گونه ی عنبرانی ) و بررسی تغییرات واجی آن از ایرانی باستان و مقایسه با فارسی نو است. آشکار ترین فرآیند زبانی، تغییر واج ها یا واحد های آوایی زبان است . برخی واج ها در طول زمان به واج های دیگر بدل می شوند و در نتیجه صورت لفظی تکواژها و واژه ها نیز تغییر می یابد. بنابراین بررسی خصوصیات آوایی و واجی از جمله دشوار ترین حوزه های زبان شناسی تاریخی است. تالشی از خانواده ی زبان های غربی شمالی است که از نظر ویژگی های گویشی و محدوده ی جغرافیایی به سه گروه شمالی ، مرکزی و جنوبی تقسیم می شود. تالشی به دلیل حفظ ویژگی های زبانی از دوران باستان و میانه و نیز قرار گرفتن در زمره ی زبان های در خطر ، از اهمیت ویژ ه ای در مطالعات گویشی برخوردار است . با بررسی تحولات واجی این گویش، بسیاری از نظریه ها و فرضیه های محققان در مورد گذشته ی زبان فارسی و زبان های ایرانی محک می خورد . از آن جایی که مطالعات واج شناسی تاریخی آن هنوز در آغاز راه است ، پژوهش حاضر می تواند پایه و بنیادی بر تحقیقات دیگر باشد. روش گردآوری داده ها در این پایان نامه میدانی و کتابخانه ای است. و چون به بررسی روند تاریخی زبان و تغییرات آن در طول زمان پرداخته ، از نوع در زمانی است. در مواردی که واژه های مورد نیاز در اسناد مکتوب موجود نبوده و یا پژوهشگر به آن ها دسترسی نداشته است ، ناچار به بازسازی آن ها شده و در مورد واژه های تالشی از روش میدانی استفاده کرده و درتجزیه و تحلیل داده ها، روش توصیفی به کارگرفته شده است.