هدف از پژوهش حاضر، شناسایی و تحلیل دیدگاه های مدیران کتابخانه های دانشگاهی ایران در مورد مستندسازی تجارب و دانش به منظور شناسایی زیرساخت های لازم، عوامل موثر و موانع موجود بر سر راه مستندسازی و ارائه ی راهکارهایی بدین منظور در این کتابخانه ها است. روش پژوهش پیمایشی و از نوع توصیفی _ تحلیلی می باشد. ابزار پژوهش، پرسشنامه ای محقق ساخته است که روایی آن از طریق روایی محتوایی (صوری) و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ سنجیده شد (93/0?=). پرسشنامه در میان 88 نفر از مدیران کتابخانه های مرکزی دانشگاه های دولتی تحت پوشش وزارت علوم، تحقیقات وفناوری و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی توزیع شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (فراوانی، درصد فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (آزمون های فریدمن و تی) استفاده شد. یافته های پژوهش نشان می دهد که وضعیت کتابخانه ها از نظر مستندسازی نسبتاً نامطلوب، در حالی که میزان آگاهی مدیران آن ها از این موضوع زیاد است. از دیدگاه مدیران وجود پنج زیرساخت و عامل: ساختاری، فرهنگی، قانونی، فناورانه و رفتاری به ترتیب اولویت برای مستندسازی ضروری است. بی انگیزگی مدیران، سلیقه ای بودن روش های مدیریتی، عدم آگاهی مدیران از نحوه و چگونگی و نیز ماهیت و چیستی مستندسازی به عنوان مهم ترین موانع و مشکلات مستندسازی در کتابخانه ها شناسایی شدند. انتقال تجارب کارکنان قبل از بازنشستگی به افراد جانشین، برخورداری مدیران صاحب تجربه از حقوق مالکیت معنوی، ایجاد دستنامه ای مستند از تجارب و اقدامات مهم انجام شده در کتابخانه و انتشار تجارب مستند شده مدیران در مجله های تخصصی و یا به صورت کتاب از جمله سازوکارهایی بودند که به منظور بهبود و توسعه ی نظام مستندسازی در کتابخانه ها شناسایی شدند. نتایج آزمون تی نشان داد که تفاوت معناداری بین دیدگاه های مدیران کتابخانه های مرکزی دانشگاه های تحت پوشش وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و وزارت درمان، بهداشت و آموزش پزشکی در مورد مستندسازی وجود ندارد. در پایان، پیشنهادهایی برای مستندسازی در کتابخانه ها ارائه شده است.