احداث پلها بعنوان عناصر کلیدی بزرگراهها، نسبت به بقیه اجزای راه، بسیار پر هزینه و به علت ظرافت ساختار سیستم سازه ای آنها، آسیب پذیرترین عناصر راه در برابر زلزله می باشند. خرابی پلها پس از وقوع زمین لرزه، موجب قطع ارتباط راهها شده و به علت نقش مهمی که در عملیات امداد و نجات دارند، لازم است عملکرد مناسب از خود نشان دهند. بسیاری از پلهای ساخته شده، بموجب قرارگیری در موقعیت صعب دره ای دارای پایه های با ارتفاع متغییر می باشند، که خود عاملی در ضعف عملکرد آن در برابر پل با پایه های یکسان است. در این تحقیق تغییر جانمایی ستون های کوتاه و ستون ها با نسبت های 1.5، 2، 2.5 و 3 در دهانه های مختلف با انجام تحلیل های استاتیکی غیرخطی و تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی بررسی گردیده، و به مطالعه چگونگی شکل عملکردی آنها تحت زلزله های مقیاس شده به طیف طرح با استفاده از نرم افزار seismomatch برای نوع خاک مشخص مطابق با آیین نامه cultrans در جهت عرضی پرداخته شده است. مقادیر بدست آمده از این تحلیل ها، بر اساس پارامترهای تقاضای لرزه ای که از منابع معتبر انتخاب گردیده اند، با هم مقایسه شده اند. براساس نتایج بدست آمده ظرفیت گروه پل های منظم بالاتر از گروه های دیگر بوده، و در مقابل با افزایش نامنظمی شکل پذیری سازه بیشتر گردیده است. در انتها به منظور بررسی آسیب پذیری پایه های پلها، منحنی های شکنندگی لرزه ای بر مبنای روش تحلیلی که مبتنی بر شاخص های خرابی مناسب می باشند، ترسیم شده است، که نمایانگر افزایش احتمال آسیب پذیری با بالارفتن نامنظمی سازه پل است. شایان ذکر است، با تعریف سه الگو بار جدید که اثر مودهای بالاتر را در تحلیل پوش آور لحاظ می کند و قیاس کردن آن با آنالیز پوش آور رایج، و مشاهده همخوانی بهتر با پاسخ دقیق در روشهای مودی الخصوص در گروه پل ها با نامنظمی بیشتر، قدمی بسوی پیشرفت آنالیز استاتیکی غیرخطی پلها برداشته شده است