ایجاد ترک گرم یک مشکل اساسی در حین جوشکاری فولادهای زنگ نزن آستنیتی به ویژه فولادهای تماماً آستنیتی و پایدار شده است. ترک گرم در جوش فولاد زنگ نزن آستنیتی به دلیل تشکیل ترکیبات یوتکتیکی نقطه ذوب پایین شامل ناخالصی هایی مانند گوگرد و فسفر در حضور تنش های حرارتی و انقباضی، به وجود می آید. در این تحقیق با جوشکاری فولاد زنگ نزن آستنیتی 321 با الکترودهای e308-h، e310، e347 و enicrfe-3و فیلرهای er308-h، er310، er316، er347و ernicr-3، با استفاده از آزمون وایرسترینت در کرنش 2 درصد، به بررسی ترک گرم در جوش پرداخته شد. نتایج نشان داد که ریزساختارهای منجمد شده به صورت فریتی-آستنیتی، حساسیت کمتری نسبت به ترک گرم دارند. در میان مواد مصرفی براساس معیار کل طول ترک و ماکزیمم طول ترک، دو الکترود e308-h و e347 و دو فیلر er308-h و er347کمترین حساسیت را به ترک گرم داشتند. همچنین نتایج حاصل از متالوگرافی و فریت اسکوپی نشان داد که نمودار wrc-1992، یک نمودار مفید برای پیش بینی ریزساختار و عدد فریت جوش فولاد زنگ-نزن آستنیتی است. حساسیت به ترک گرم در جوشکاری دو پاس فولاد زنگ نزن 321 نیز با دو فیلر er308-h و er347 بررسی شد. نتایج حاصل از فریت اسکوپی نشان داد که حرارت پاس دوم موجب انحلال نسبی فریت در پاس اول شده است، در حالی که این پاس همچنان مقاوم به ترک خوردن گرم است.