«بازی های رایانه ای» که برخی کارشناسان از آن به «ابر رسانه» یاد می کنند، یکی از رسانه های موثر و مورد توجه جهانیان به شمار می آید که با کارکردهای مختلف، ضمن تفریح، ابزاری کلان در حوزه ساماندهی افکار کودکان به شمار می رود.خشونت، بزهکاری، جنایت و از بین بردن هر آن چه فراروی آدمی است یکی از اساسی ترین موضوعات مطرح شده در بازی های ویدیویی و رایانه ای است، به طوری که بررسی های مختلف حاکی از آن است که مضامین اکثر این بازی ها به مواردی چون تخریب، کشتن و پرخاشگری علیه دیگری اختصاص دارد.به دلیل این که بازی های خشونت آمیز معمولا با هیجان های منفی توأم هستند، می توانند میزان هیجانی بودن معمول بازی کنندگان را بیشتر کنند، بلکه قادرند میل به خشونت، برانگیختگی‏ های هیجانی، احساس خصومت نسبت به دیگران و همچنین ارتکاب به خشونت را در موقعیت‏ های واقعی زندگی، به طور معنادار افزایش دهند.یکی از عوارضی که هیجان مستمر بر کودکان و نوجوانان ایجاد می کند، افزایش میزان ترشح هورمون اپی نفرین و نور اپی نفرین از مغز است که این افزایش، سیستم عصبی آنها را دچار آسیب می کند و به شکل پرخاشگری، بی تحملی و تنش های عصبی آشکار می شود.هیجان زیاد باعث انقباض دایم عضلات شده و کودکان و نوجوانان را دچارعوارضی مانند تیک های عصبی، جویدنگوشه لب و ناخن، قفل شدن دندان ها، می کند. از طرف دیگر واردآمدن استرس فراوان به کودکان، در نهایت موجب تغییرات فشار خون و تعداد ضربان قلب می شود.در این تحقیق با اشاره به نقش و جایگاه نظارت و کنترل بر بازی های رایانه ای بررسی شده که تاچه اندازه این بازی ها می توانندمخرب بوده ویک کودک و یا نوجوانی گناه را که حتی به یک سلاح نزدیک هم نشده است به یک تیرانداز دقیق تبدیل کندتادرصورت لزوم از آن در زمان خشم استفاده کرده ونتایجی فاجعه بار به وجود آورد.