پژوهش حاضر با عنوان بررسی سازگاری زوجین و اثر آن در الگوی فرزند آوری در شهر تهران می باشد. هدف این پژوهش شناسایی عوامل سازگاری زوجین و تأثیر آن در الگوی فرزند آوری است. علاوه بر آن شناخت رابطه بین عوامل اقتصادی- اجتماعی و فرهنگی، تعداد دلخواه فرزندان، زمان اولین فرزند آوری، جنسیت فرزندان، فاصله ازدواج و تولد اولین فزند با سازگاری زوجین در شهر تهران را بررسی می نماید. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی می باشد. ابزار سنجش به صورت پرسشنامه و در دو بخش سوالات عمومی و سازگاری زوجین تظیم و در مهر ماه 92 اجرا شده است. جامعه آماری شامل کلیه افرادی است که صاحب فرزند شده و برای دریافت شناسنامه به اداره ثبت احوال مراجعه نموده اند. حجم کل نمونه بر اساس فرمول کوکران 259 نفر محاسبه و نمونه آماری پژوهش به روش نمونه گیری طبقه بندی تصادفی انتخاب شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد در مورد فاصله ازدواج تا اولین فرزند، تولد اولین فرزند، جنس فرزندان بین زوجین سازگاری وجود دارد. همچنین در مورد تعداد دلخواه فرزندان بین زوجین سازگاری وجود ندارد.