انرژی یکی از اساسی ترین بخش ها در اقتصاد جهانی است. امنیت انرژ‍ی برای کشورهای مختلف براساس شرایط جغرافیایی، روابط بین الملل، سیستم سیاسی و در نهایت وضعیت اقتصادی شان معنای متفاوتی دارد. در حالی که واردکنندگان انرژی خواستار امنیت عرضه انرژ‍ی و قیمت های پایین هستند، صادر کنندگان انر‍ژی امنیت تقاضا را جستجو می کنند. ساختار تک محصولی اقتصاد ایران، اتکاء دولت به درآمدهای حاصل از صادرات حامل های انرژی و مصرف انرژی در داخل کشور، ضرورت برآورد مدل های عرضه و تقاضای انرژی در داخل کشور و نیز توجه خاص به مقوله امنیت انرژی را در جهت برنامه ریزی آینده مطرح می سازد. هدف اصلی این تحقیق، بررسی امنیت انرژی ایران در افق بیست و پنج ساله می باشد که با استفاده از روش sur مبتنی برمدل معادلات همزمان و با بهره گیری از داده-های سالیانه در دوره زمانی 1388-1367 انجام گرفته است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که عرضه و تقاضای انرژی ایران در افق بیست و پنج ساله افزایش خواهند داشت. نتیجه گیری پایانی این است که علی رغم آمارهای خوشبینانه در کوتاه مدت و میان مدت در مورد افزایش عرضه و تقاضای انرژی در ایران این کشور در معرض عدم امنیت انرژی در بلند مدت قرار دارد.