تیغه در عملیات خاک ورزی بیش ترین درگیری را با ذرات سخت خاک دارد، همین مطلب موجب سایش خراشان این قطعه شده و در مقایسه با سایر اجزای خاک ورز زودتر تحلیل می رود. این سایش نه تنها از حیث اقتصادی مقرون به صرفه نیست بلکه از نظر کاهش کیفیت عملیات خاک ورزی، بالا رفتن توان مصرفی و در نهایت مصرف سوخت بیش تر، نیز حائز اهمیت است. هدف از این پژوهش بهره گیری و مطالعه اثر سه روش پوشش دهی شامل آبکاری خطی، آبکاری ضربانی و روش الکتروپلاسما با پوشش هایی از ترکیب های نیکل بر قطعات تراشیده شده از جنس فولاد ساده کربنی (ck60) است. در روش آبکاری خطی با قرار دادن قطعه در محلول حاوی ترکیب های نیکل، به عنوان کاتد و قرار دادن آند نیکلی جریان مستقیم اعمال شد. در روش آبکاری ضربانی نیز روند کلی به شیوه آبکاری خطی بود ولی در این روش اعمال جریان، به صورت موج های مربعی تحت کنترل انجام شد. در روش الکتروپلاسما جریان بین کاتد و آند به صورت تخلیه بار الکتریکی در محلولی، که نوع و درصد ترکیب های آن برای نخستین بار در همین پژوهش به کار گرفته شد، صورت پذیرفت. مقاومت به سایش پوشش ها با معیاردرصد کاهش وزن ناشی از سایش در عملیات خاک ورزی مزرعه ای سنجش گردید. پوشش حاصل از آبکاری خطی، مقاومت به سایش را 41/30 درصد افزایش داد. پوشش هایی که با روش آبکاری ضربانی بر قطعات انجام گرفت توانست مقاومت به سایش را به میزان83/55 درصد نسبت به نمونه های خام بهبود بخشد. در روش الکتروپلاسما با ایجاد پوشش هایی که دارای ترکیب های مجتمع بودند، مقاومت به سایش تا90 درصد نسبت به نمونه های خام افزایش یافت لازم به ذکر است که چنین مقاومت به سایشی مربوط به نمونه هایی با سختی480 ویکرز و اندازه متوسط دانه38 نانومتر بود. همچنین نتایج نشان داد که هر چه اندازه متوسط دانه ها در پوشش های نیکل نانو ساختار کم تر شود میزان سختی و به تبع آن مقاومت به سایش افزایش می یابد.