این مطالعه بر روی 10 نفر شتر نابالغ سالم از دو جنس نر و ماده صورت گرفت. حیوانات به طور تصادفی به دو گروه 5 تایی تقسیم شدند. در گروه t1 ترامادول با دوز mg/kg1 و در گروه t2 ترامادول با دوز mg/kg2 در فضای اپیدورال تزریق شد. در این مطالعه زمان شروع بی حسی کامل در ناحیه ی پرینه و طول مدت بی حسی، همچنین تعداد ضربان قلب، تنفس و درجه حرارت بدن قبل از تزریق و در فواصل هر 15 دقیقه بعد از تزریق ثبت گردید. در این مطالعه میزان سطح آرام بخشی و میزان عدم تعادل بعد از تزریق داروها به صورت بالینی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که تزریق اپیدورال ترامادول در دوز mg/kg1 سبب آرام بخشی ملایم و در دوز mg/kg 2 سبب آرام بخشی متوسط در شترها گردید. در هیچ یک از دو گروه t1 و t2 (مگر در یک مورد) زمین گیری مشاهده نشد. تمامی علائم حیاتی در دو گروه تا حدود دقیقه ی 15 بعد از تزریق، افزایش و پس از آن کاهش یافتند و تنها شاخصی که در بین دو گروه اختلاف معناداری را نشان داد، تعداد ضربان قلب بود که در گروه t2 کاهش معناداری را نسبت به گروه t1 نشان داد. تزریق ترامادول با دوز mg/kg1 نتوانست بی حسی کامل را در ناحیه ی پرینه ایجاد کند، اما تزریق mg/kg 2 دارو سبب بی حسی کامل در این ناحیه شد. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه می توان نتیجه گیری کرد که تزریق mg/kg 2 از داروی ترامادول به روش اپیدورال در شتر به دلیل ایجاد بی حسی کامل با مدت زمان قابل قبول در ناحیه ی پرینه برای انجام جراحی های متداول در ناحیه ی خلفی و نیز دستکاری های مامائی در شترهای ایستاده توصیه میگردد، اما دز mg/kg1 آن توانایی ایجاد بی حسی در این ناحیه را ندارد