تحلیل روابط قدرت و سوژه و تحلیل شبکه ای رابطه میان دانش و قدرت، ریشه در دوره تبارشناسی اندیشه میشل فوکو دارد. این تحلیل به بررسی روابط بین اجزا و گزاره های برسازنده یک گفتمان می پردازد و این پرسش که چگونه، در چه شرایطی و در قالب چه شکل هایی، چیزی مانند سوژه می تواند در نظم سخن ها ظاهر شود؟ عنوان می کند. پژوهش پیش رو قصد بررسی روابط گفتمانی چهار نمایشنامه از محمد یعقوبی را داشته است. تحلیل تبارشناسانه سوژه در سطح خرد مطرح می شود. فوکو برای بررسی هر نظام گفتمانی چند نکته پیشنهاد داده است که باید مورد توجه قرار گیرد: اول، نظام تفاوت گذاری ها که امکان کنش، برکنش دیگران را می دهد. دوم، نوع اهدافی که کنشگر دنبال می کند. سوم، وجه های ابزاری می باشد که از طریق اثرهای گفتار، سلاح، نظام های مراقبت و غیره به کار می رود. چهارم، شکل های نهادینه سازی و پنجم، درجات عقلانی سازی است که درون هر گفتمان شکل می گیرد، سازمان می یابد و از رویه های سازگار با موقعیت برخوردار می شود. در تحلیل های صورت پذیرفته به روی آثار انتخاب شده، از طرفی، ضمن در نظر گرفتن راه کارهای پیشنهادی فوکو، به رابطه ابژه و سوژه ساخته شده درون گفتمان، نظام استیلا، سلطه و شکل گیری روابط قدرت توجه شده و از طرف دیگر دسترسی به منابع دانش/قدرت و رابطه قدرت با دانش مورد نظر قرار گرفته است.