نام پژوهشگر: پریسا بنائی

بررسی و مقایسه اثر دو پروتکل 8 هفته ای تمرین ترکیبی (مقاومتی-هوازی) با فواصل استراحتی متفاوت بر برخی عوامل خطرزای قلبی عروقی در زنان مبتلا به دیابت نوع 2
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه رازی - دانشکده تربیت بدنی 1392
  پریسا بنائی   وحید تادیبی

هدف این پژوهش بررسی آثار تمرین ترکیبی (مقاومتی- هوازی) با و بدون استراحت بر برخی عوامل خطرزای قلبی عروقی در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بوده است. بدین منظور 33 نفر زن مبتلا به دیابت نوع 2 به طور تصادفی به 3 گروه 1) گروه تمرین ترکیبی با 20 دقیقه استراحت، 2) گروه تمرین ترکیبی بدون استراحت و 3) گروه گواه تقسیم شدند. مداخله تمرینی شامل 8 هفته سه جلسه ای فعالیت هوازی و مقاومتی بود. ابتدا به مدت 10 دقیقه فعالیت گرم کردن و پس از آن تمرین مقاومتی شامل 6 حرکت: نشست و برخاست با وزنه، بارفیکس اصلاح شده، دراز نشست با توپ مدیسین بال، شنای سوئدی، سرشانه با دمبل و حرکت زیر بغل با دمبل که در 3 ست با 10 تکرار و فواصل استراحتی 90 ثانیه ای بین ست ها و 3 دقیقه ای بین هر حرکت اجرا شد. پس از انجام بخش مقاومتی تمرین آزمودنی های گروه بدون استراحت و با استراحت بخش هوازی تمرین را اجرا کردند. برنامه تمرین هوازی شامل حرکات ایروبیک به مدت 30 دقیقه بود. شدت تمرین هوازی از اولین تا آخرین جلسه به صورت تدریجی افزایش داشت، به گونه ای که در 2 هفته اول با شدتی معادل 11 از شاخص درک فشار تمرین کردند و هر 2 هفته شدت تمرین معادل 1 امتیاز افزایش یافت (در 2 هفته آخر 14rpe=). هموگلوبین گلیکوزیله، گلوکز خون ناشتا?، پروتئین واکنش گر c، مقاومت به انسولین، نیم رخ چربی و ترکیب بدن پیش و پس از مداخله در هر سه گروه اندازه گیری شد. در گروه اول و دوم کاهش معناداری در سطوح گلوکز خون ناشتا، کلسترول، تری گلیسرید، لیپوپروتئین با چگالی پایین، نسبت دور کمر به باسن، توده چربی احشایی و درصد چربی بدن و افزایش معنادار در توده عضلانی بدن مشاهده شد. هموگلوبین گلیکوزیله، پروتئین واکنش گر c، لیپوپروتئین با چگالی بالا، شاخص توده بدن، توده چربی زیرپوستی و مقاومت به انسولین و وزن تفاوت معناداری نسبت به پیش آزمون نداشتند. به طور کلی تمرین ترکیبی در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 می تواند موجب بهبود برخی از عوامل خطرزای قلبی عروقی باشد و با توجه به اینکه انجام تمرین هوازی با فاصله 20 دقیقه پس از تمرین مقاومتی می تواند آثار سودمندی مشابه با انجام تمرین هوازی بلافاصله پس از تمرین مقاومتی داشته باشد، بنابراین می توان با در نظر گرفتن بروز خستگی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 و احتمال افت قند خون و پرهیز از خستگی بیش از حد این افراد در یک جلسه تمرین ترکیبی اجرای تمرین ترکیبی مقاومتی-هوازی را با 20 دقیقه فاصله استراحتی پیشنهاد کرد.