در این پژوهش سعی بر این است که به بررسی جایگاه بافتهای قدیمی در خاطره جمعی شهر معاصر بپردازیم. می خواهیم بدانیم که آیا این مکانهای به جای مانده از گذشته این قدرت را دارند تا حس روشنی از گذشته خویش را در ما به وجود آورند و آیا ما به عنوان معمار و طراح شهری می توانیم به کمک عینیت بخشیدن به خاطره های جمعی مردم یک شهر یا منطقه به تعریف محدوده ای یادمانی به حفظ " استمرار زمانی در شهر" بپردازیم.به این ترتیب در این پژوهشخیابان ارگ مشهد را به عنوان یکی از دروازه های قدیم مشهد انتخاب می کنیم که در گذر تاریخ همواره دارای نقش ویژه و شاخصی در شهر بوده و زمانی به عنوان مقر حکومتی، زمانی به عنوان یک مکان اجتماعی و زمانی به عنوان حوزه تفریحی شناخته شده و از طرفی وجود بسیاری از بناهای تاریخی، در این حوزه هنوز یاد آور خاطرات است. حال با توجه به تغییرات ایجاد شده در منطقه ارگ مشهد به دنبال راهکاری مناسب هستیم، در جهت حفظ و تداوم خاطره های شهری، راهکاری که با آن بتوان با خلق مکانیفرهنگی به استمرار زمانی در مشهد کمک کرد و موجب تأکید به "هویت شخصی" و "هویت مکانی" منطقه شد. در این رهگذر به دنبال خلق فضایی جمعی هستیم تا بتوانیم در عین حفظ و باز زنده سازی خاطرات به خلق مکانی با هویت برای بالا بردن تعاملات اجتماعی و فرهنگی برسیم. مجتمع فرهنگی در این بین با دارا بودن فضاهایی چون آمفی تئاتر، کتابخانه، کلاس های آموزشی و . . . می تواند نقش مهم و ارزنده ای را در این میان ایفا کند. شایان ذکر است که کتابخانه ها در جوامع امروزی مجتمع های چند عملکردی هستند و مجتمع هایی از این دست در عین افزایش تعاملات اجتماعی و باز زنده سازی خاطرات در خیابان ارگ می توانند به پرورش استعدادها و خلاقیت ها در پر کردن اوقات فراغت مردم به خصوص جوانان موثر واقع شوند.