اخیراً تقاضا برای مواد غذایی که آماده خوردن یا طبخ هستند افزایش یافته است. بنابراین میوه ها و سبزی های تازه بریده به عنوان پاسخی به تقاضای راحت تر شدن زندگی روزانه مصرف کنندگان در نظر گرفته می شوند. عملیات تولید محصولات تازه بریده، به ویژه برش و پوست گیری، باعث افزایش تنفس و تولید اتیلن، تسریع در کاهش آب، تحریک تجمع متابولیتهای ثانویه، از هم پاشیدگی سلول و قهوه ای شدن آنزیمی می شود. به همین دلیل استفاده از فناوری های نوین برای جلوگیری از ضایعات قابل توجه پس از فرآوری این محصولات بسیار ضروری به نظر می رسد. این پژوهش با سه فاکتور ژل آلوئه ورا با غلظت های (۰ و 20 و ۳۳%)، ظروف بسته بندی (ظروف پلی پروپیلن معمولی ، ظروف پلی پروپیلن حاوی نانو ذرات نقره و ظروف پلی پروپیلن حاوی نانو ذرات نقره و نانو ذرات سیلیکا) و زمان نگهداری (7، 14 و 21 ) با چهار تکرار بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی به اجرا درآمد. سطوح این فاکتورها به تنهایی و به صورت ترکیبی در میوه های جزئی فرآوری شده استعمال گشتند. میوه های شاهد نیز با آب مقطر تیمار شدند. نمونه های تیمار شده در دمای 1-0 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 90 تا ٩۵% به مدت 21 روز نگهداری شدند. نتایج نشان داد که ظروف نانو کامپوزیتی به همراه ژل آلوئه ورای 33% مانع از افزایش ph و موجب حفظ سطوح ویتامین ث در حد بالاتری نسبت به شاهد طی دوره نگهداری گردیدند. ظروف نانو کامپوزیتی و تیمار ژل آلوئه ورای 33% منجر به حفظ ظرفیت آنتی اکسیدانی کل گردیدند. بالاترین میزان فنل کل در تیمار ترکیبی ظروف پلی پروپیلن حاوی نانو ذرات نقره و سیلیکا و ژل آلوئه ورای 20% بعد از 7 روز نگهداری مشاهده شد. میزان فعالیت آنزیم کاتالاز در ظروف نانو کامپوزیت نقره و سیلیکا و تیمار ژل آلوئه ورای 33% افزایش یافت و تیمارهای ترکیبی ظروف نانوکامپوزیتی و ژل آلوئه ورای 33% مانع از افزایش فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز گردیدند. نتایج نشان داد که کاربرد توأم ظروف بسته بندی حاوی نانو ذرات و ژل آلوئه ورا می تواند به عنوان روش مناسبی برای افزایش ماندگاری و حفظ خواص کیفی میوه تازه بریده شلیل رقم رد گلد معرفی شود.