ایجاد ترک و شیار شدگی در آسفالت های اجراء شده در خیابان ها، کانال های بتونی آب و فوندانسیون ها و کفپوش های بام به دلیل تغییرات دما در فصول مختلف و بارگذاری ترافیکی، از مشکلاتی است که همواره با آن مواجه هستیم. استفاده از ماستیک یا همان درزگیر یکی از راهکارهای رایج تعمیر و نگهداری آسفالت، کف پوش ها و کانال ها است که با پرکردن ترک ها می تواند از گسترش ترک ها و وارد آمدن هزینه های سنگین تر در مراحل بعد جلوگیری نماید. این درزگیرها نوعی الاستومر پایه قیری بوده که انعطاف پذیر بوده و دارای استحکام فرسایشی می باشند. درزگیرهای استفاده شده کنونی دارای مشکلاتی از قبیل: عدم استحکام پذیری مناسب، عدم همچسبی و چسبندگی خوب، پایداری پایین در سرما و گرما و مقاوم نبودن در برابر نفوذ اجسام خارجی مخصوصاً سنگریزه ها و همچنین گران بودن مواد اولیه هستند. لذا در این تحقیق سعی شد، با به کار بردن ضایعاتی از قبیل گوگرد و بنتونیت علاوه بر استفاده از مواد ضایعاتی و کمک به محیط زیست این مشکلات برطرف گردد. در این تحقیق مشخص شد افزایش گوگرد به مخلوط ماستیکی موجب: 1- استحکام بسیار بالا و عدم نفوذپذیری سنگریزه ها 2- پایداری بالا در گرما و انعطاف پذیری بسیار خوب در سرما می شود که ایجاد این ویژگی ها احتمالاً به دلیل تشکیل تعدادی پیوند عرضی بین گوگرد با پلیمر sbs بوده است 3- ایجاد پیوندهای عرضی و عدم توانایی ذوب شده مجدد 4- افزایش ویسکوزیته با افزایش میزان گوگرد. افزودن پودر روغنی بنتونیت نیز در کنار گوگرد به ماستیک باعث: 1- باعث کاهش نسبت جرم به حجم مخلوط ماستیکی شد. 2- افزایش انعطاف پذیری درسرما 3- افزایش ویسکوزیته. 4-کاهش چشم گیر هزینه تولید در کنار افزایش طول عمر آسفالت ها و کفپوش ها.