یکی از روشهای رفتارسنجی منابع آتشفشانی استفاده از مشاهدات gps است. در این پایان نامه میزان حساسیت شبکه gps موجود در نوار شمالی تهران به فعالیت های احتمالی آتشفشان دماوند بررسی گردید. آنالیز حساسیت شبکه ژئودتیکی، به صورت بررسی قابلیت شبکه از نظر آشکارسازی و اندازه گیری تغییر شکل های پوسته زمین در ناحیه تحت پوشش آن، تعریف می شود. برای این منظور لزوم مدل سازی میدان جابجایی بر روی این شبکه ژئودتیکی، ناشی از فعالیت های ژئودینامیکی آتشفشان دماوند مطرح گردید. مدل سازی میدان جابجایی با استفاده از مدل های تحلیلی، مستلزم مشخص نمودن پارامترهای ژئوفیزیکی و زمین شناسی مخزن آتشفشان می باشد. بدین منظور طی روندی معکوس با در اختیار داشتن میدان جابجایی حاصل از مشاهدات ژئودتیک به عنوان مسئله مقادیر مرزی مدل های تحلیلی، مدل سازی از مخزن آتشفشان دماوند صورت گرفت. مشاهداتی که به عنوان مقادیر مرزی به مسئله وارد شدند، مشاهدات جابجایی بدست آمده توسط تکنیک تداخل سنجی رادار دهانه مصنوعی در جهت خط دید ماهواره، می باشد. این مدل سازی توسط دو روش بهینه سازی کلاسیک لونبرگ مارکارد و بهینه سازی تکاملی ژنتیک انجام گردید. نتایج حاصل از مدل سازی میدان جابجایی توسط این دو روش نزدیک به هم و موید یکدیگر بودند. پس از تعیین پارامترهای مخزن توسط روندهای معکوس آنالیز حساسیت شبکه gps شمال تهران نسبت به مخزن مدل سازی شده انجام گرفت. ایستگاه های شبکه gps شمال تهران، نسبت به کاهش حجم مخزن مدل سازی شده آتشفشان دماوند به میزان 001/0- کیلومتر مکعب در سال، قرار گرفته در عمق 6 کیلومتری زیر زمین، حساسیت زیادی نشان ندادند. حداکثر جابجایی های سه بعدی در سه ایستگاه mehr، mf07 و plor به ترتیب (1.11-,0.3,1.8-) , (0.5-,1,0.5) , (0.5-,0.6,1) میلی متر در سال بدست آمد.