این مطالعه جهت بررسی اثر ضد تشنجی تریامترن بواسطه تاثیرات آن روی مهار پمپ سدیم هیدروژن و ایجاد اسیدوز داخل سلولی است. از مدل های تشنجی پنتیلن تترازول وریدی و صفاقی جهت بررسی تشنجات کلونیک و الکتروشوک ماکسیمال جهت بررسی تشنجات تونیک استفاده شده است. همچنین جهت بررسی وجود تداخل بین اثرات تریامترن با کانال های پتاسیم حساس به atp از گلی بنکلامید و دیازوکساید به ترتیب بعنوان مهارکننده وفعال کننده کانال پتاسیم استفاده شده است. تریامترن با دوز های مختلف از طریق خوراکی به مدت 5 روز به موش تجویز شد و با تزریق وریدی و صفاقی ptz در روز ششم آستانه تشنجات کلونیک طی تزریق وریدی بطور معنی داری افزایش و زمان وقوع و تعداد حملات تشنجی طی تزریق صفاقی بطور معنی داری به ترتیب افزایش و کاهش یافت .درصد محافظت از تشنجات تونیک بواسطه الکتروشوک ماکسیمال نیز بطور معنی داری افزایش یافت. تزریق داخل صفاقی گلی بن کلامید و دیازوکساید در روز ششم 1 ساعت قبل از تزریق وریدی ptz و الکتروشوک ماکسیمال به ترتیب اثر آن کاهش و افزایش داد که وجود ارتباط را بین اثر ضد تشنجی تریامترن با کانال های پتاسیم حساس به atp تایید می کند.