یکی از مهم ترین روشهایی که برای شناخت سبک ادبی از سبک علمی شناخته شده است نظریه بوزیمان می باشد. بوزیمان معتقد است با بررسی نسبت فعل به صفت در آثار نویسندگان و شعرا می توان به روند ساختار آثار ادبی آنها و عواملی که منجر به ادبی وعلمی شدن متون می گردد پی برد. این روش با بهره گیری از علم آمار و با رویکرد میان رشته ای در پی نزدیک شدن به صحت و دقت می باشد. وی معتقد است که با محاسبه نسبت فعل به صفت می توان به جداسازی زبان علم از ادب، زبان شعر از نثر ونیز زبان به کار گرفته شده در اجناس ادبی پرداخت. معادله ی بوزیمان به مقایسه ی این خصائص وتشخیص کمّی زبان ادبیات می پردازد. لذا وی با در نظر گرفتن نسبت تعداد افعال «number of verbs» یک اثر ادبی به تعداد صفات «number of adjectives» ان اثر، معادله ای کلی تشکیل داده وآن را به اختصار «var» نامیده است. که وی معتقد است افزایش این نسبت در اثر ادیب یا شاعر سبک ادبی را برای او به ارمغان می اورد حال آن که کاهش این نسبت سبک را به سوی علمی شدن سوق می دهد. در این پژوهش، این روش به بررسی نمونه هایی ازرمان نجیب محفوظ و عبدالرحمن منیف می پردازد و نسبت کلی فعل به صفت ، مقدارمیانگین نسبت فعل به صفت ودرصد آن، و وگستره منحنی تطورنسبت فعل به صفت ومنحنی مقایسه ی رمان ها ی این دو نویسنده رابررسی می کند. به عبارت دیگر شیوه ی تفکر وبیان این دو نویسنده کاملا از یکدیگر متمایز است گویی هر کدام در پای اثرخود مهرخویش را زده اند وروی هم رفته تمام هدف ما، انگشت نهادن بر سبک این دو نویسنده می باشد تا در نهایت به این نتیجه برسیم که هر یک از این دو نویسنده برای انتقال صور نوین ذهنی خود، از چه زبان وسبکی استفاده نموده اند تا به نحوی دید خود را برای دیگران مجسم کنند. ودر پایان چگونگی برتری سبک ادبی منیف از سبک نجیب محفوظ را با استفاده از نمودار بیان می نماییم.