علوم بلاغی ازجمله صناعات شعری و وزن و قافیه و شناختن آن ها، همواره در ادب پارسی جایگاه ویژه ای داشته است. چگونگی به کارگیری این قوانین ادبی، یکی از دغدغه های مهم هر شاعر، در هر عصری بوده است. در طول قرن های متمادی و با پیشرفت و تغییر شعر و ذوق شاعران، صنایعی در سرودن شعر به وجود آمد یا خود شاعران به نوآوری دراین زمینه پرداختند. هرکدام از این صنایع، در جای خود، بر زیبایی و تأثیر شعر افزود. کتب و رسائلی از زمان های گذشته تا امروز در این باره تألیف شده است که متأسفانه بسیاری از آن ها به دلایل مختلف از میان رفته و به دست ما نرسیده است. رساله ای که پیش رو دارید، جامع الصنایع و الاوزان از آثار معروف و با ارزشی است که سیف جام هروی در قرن هشتم هجری در شبه قاره هند تألیف کرده است و ازنظر اطلاعات خاص مولف در باب علم عروض و صنایع ادبی و برخی شاعران روزگار خود، برای ما تازگی ها و فواید بسیاری دارد. گذشته از آنکه این کتاب ازجهت فواید لغوی و زبانی نیز درخور توجه است. این رساله متن تصحیح شده جامع الصنایع و الاوزان همراه مقدمه و تعلیقات و فهرست هایی شامل است.