در دهه های گذشته، پلی کربنات به خاطر خواص منحصربفرد خود مثل خواص فیزیکی، شیمیایی، اپتیکی، گرمایی، مکانیکی و بدلیل کاربردهای متعدد در تکنولوژی مدرن بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در سال های اخیر، دی اکسید تیتانیوم به دلیل جذابیتش در خواص اپتیکی، شیمیایی، فیزیکی و الکتریکی مورد توجه قرار گرفته است. در این پروژه ابتدا فیلم های پلی کربنات و نانوکامپوزیت پلی کربنات- دی اکسید تیتانیوم در درصدهای مختلف ساخته شدند. سپس ساختار نمونه ها توسط پراش اشعه ایکس مورد مطالعه قرار گرفت. پایداری گرمایی نمونه ها توسط آنالیز حرارت وزنی مطالعه شد. فیلم های پلی کربنات و نانوکامپوزیت پلی کربنات در اکسید تیتانیوم در زمان های مختلف توسط لامپ فرابنفش پرتودهی شدند. اثر پرتودهی روی نمونه توسط تکنیک های مختلف از جمله میکروسکوپ الکترونی روبشی، طیف سنجی مادون قرمز، طیف سنجی ماوراءبنفش- مرئی، طیف سنجی فوتوالکترون پرتو ایکس و اندازه زاویه تماس آب با سطح نمونه مورد مطالعه قرار گرفت. خواص مکانیکی نمونه ها توسط میکروسختی سنجی ویکرز و تست کشش مطالعه شد. آب دوستی و انرژی سطح نمونه در زمان های مختلف پرتودهی، بسته به زمان پرتودهی تغییر کرده است. توسط آنالیز حرارت وزنی مشاهده شد که مقاومت گرمایی نمونه های کامپوزیتی در مقابل تخریب حرارتی نسبت به پلی کربنات بیشتر شده است. آنالیز فوتوالکترون پرتو ایکس نشان می دهد که سطح نمونه ها به مراتب اکسیدتر شده که ناشی از پرتودهی است. مشاهده شد که با افزایش نانو ذرات در پلی کربنات سختی آن افزایش می یابد. سطح نمونه نانوکامپوزیت پس از 15 ساعت پرتو دهی کاملاَ آبدوست شد.