یکی از اهداف برنامه ریزی منطقه ای، بهره گیری از منابع به منظور تعادل بخشی به سطوح توسعه است. در این ارتباط یکی از مهمترین موضوعات در توسعه منطقه ای شناخت ساختار فضایی منطقه است. در بررسی ساختار فضایی مناطق، شهرهای میانی پس از شهرهای درجه اول از نقش قابل توجهی برخوردار است. توجه به نقش و کارکرد شهرهای میانی، توانایی توسعه منطقه با شتاب قابل توجهی ارتقا می یابد. تجربیات جهانی نشان می دهد که بی توجهی به نقش شهر میانی همزمان با روند فزاینده شهرنشینی، به قطبی شدن فضایی و پدیده بزرگ سری و بروز عدم تعادل های شدید در نظام اسکان، عقب ماندگی بخش هایی از سرزمین، عدم توسعه و ایجاد شکاف بین مناطق شهری و روستایی را باعث می شود. در این پژوهش به لحاظ نحوه آهنگ توسعه منطقه ای، جایگاه و نقش شهر میانی جیرفت در توسعه ناحیه جنوب استان کرمان مورد مطالعه قرار می گیرد. یکی از اهداف اصلی این پژوهش آشنایی بیشتر با شهر جیرفت به عنوان یک شهر میانی در جنوب استان کرمان به منظور جلوگیری از مهاجرت جمعیت ساکن در این منطقه (جنوب کرمان) به مرکز استان است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی است و نوع پژوهش کاربردی _ توسعه ای می باشد. نتایج بدست آمده در تحقیق حاضر پس از بهره گیری از مدلهایی همچون ضریب آنتروپی نسبی، الگوی نخست شهری و ضریب همبستگی اسپیرمن، نشان می دهد که شهر جیرفت می تواند به عنوان شهر نخست در ناحیه جنوب استان کرمان ایفای نقش نماید. همچنین توجه به عملکرد فعالیتهای کشاورزی در این شهرستان پایداری ناحیه ای را تسهیل می نماید.