مطالعه ی حاضر با هدف بررسی نگرش فرد نسبت به صدای ضبط شده ی خود و تاثیر آن بر تورش توجه و یادگیری شنوایی-کلامی انجام شد. به منظور مطالعه ی این اهداف، دو آزمایش طراحی و اجرا شد. آزمایش اول جهت مطالعه ی تاثیر شنیدن صدای ضبط شده ی خود بر تورش توجه، به صورت یک گروه با آزمون اول و آزمون دوم بر روی 55 آزمودنی اجرا شد. در این آزمایش از نسخه ی کامپیوتری آزمون استروپ صدا با دو ارائه متفاوت (صدای ضبط شده ی ناآشنای همجنس برای آزمون اول و صدای ضبط شده ی آزمودنی برای آزمون دوم) استفاده شد(روئلفز،2005).پس از جمع آوری زمان واکنش آزمودنیها در آزمون اول و آزمون دوم ، میانگین آنها با آزمون تی همبسته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که در سطح اطمینان 99 درصد، شنیدن صدای ضبط شده ی خود تورش توجه ایجاد می کند. آزمایش دوم جهت مطالعه ی تاثیر شنیدن صدای ضبط شده ی خود بر یادگیری شنوایی-کلامی، بر روی دو گروه آزمایشی اول (31 آزمودنی) و گروه آزمایشی دوم (30آزمودنی) اجرا شد. در این آزمایش از نسخه ی صوتی آزمون یادگیری شنوایی-کلامی ری با دو ارائه متفاوت(صدای ضبط شده ی ناآشنای همجنس برای گروه گروه آزمایشی دوم و صدای ضبط شده ی خود آزمودنی برای گروه آزمایشی اول )استفاده شد(رضوانفرد و همکاران،2011).پس از جمع آوری داده ها،نمرات بدست آمده از دو گروه در مراحل مختلف آزمون بوسیله آزمون تی مستقل مقایسه شد. نتایج تجزیه تحلیل داده ها نشان داد که میانگین نمرات گروه آزمایشی اول برای کوشش فراخنای کلمات در سطح اطمینان 99 درصد پایین تر از گروه آزمایشی دوم می باشد. همچنین در پایان هر آزمایش پرسشنامه ی سنجش نگرش فرد نسبت به صدای ضبط شده ی خود توسط آزمودنیها پاسخ داده شد. نتایج تجزیه تحلیل داده ها نشان داد که ارزیابی آزمودنیها از صدای ضبط شده ی خود در سطح اطمینان 99 درصد منفی بوده است.