مقدمه : با توجه به نتایج غیر مشابه و متناقض پژوهش های انجام شده در خصوص زمان بهبودی، میزان درد، رضایتمندی بیماران، عفونت، خونریزی، اریتم، نیروی انسانی و استفاده مکرر از وسایل بخیه و نیز عدم توسعه استفاده از این تکنولوژی در ایران، این مطالعه با هدف مقایسه بین چسب های بافتی و بخیه معمولی انجام گرفت. مواد و روش ها : در این مطالعه پس از غربالگری معیارهای ورود و خروج بیماران از نظر سن، وسعت زخم، محل زخم همسان سازی و به سه گروه 30 نفره (شامل : بخیه، چسب نواری، چسب مایع) تقسیم شدند. پس از انجام مداخله در سه مرحله بیماران مورد ارزیابی و معاینه قرار گرفتند. معاینه اولیه بلافاصله پس از اتمام اقدام درمانی بوده، معاینه دوم 72 ساعت بعد از اقدام درمانی و معاینه سوم 14 روز پس از اقدام درمانی صورت گرفت و میزان درد ، عفونت، اریتم، بهبودی و رضایت بیماران مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج : تعداد 91 بیمار وارد مطالعه شدند. بیماران از لحاظ متغیر های دموگرافیک با یکدیکر اختلافی نداشتند. بیشترین فراوانی بهبودی کامل مربوط به گروه بخیه بوده و اما اغلب بیماران این گروه از درد شکایت داشتند. بیشترین میزان رضایت در گروه چسب مایع وجود داشت. بحث و نتیجه گیری : نتایج حاصل از مطالعه ما نشان داد که استفاده از بخیه علی رغم ایجاد درد بیشتر و رضایت کمتر باعث بهبودی بیشتری در بیماران می گردد.