موفقیت سازمانها در گرو توجه ویژه به نیروی انسانی میباشد. امنیت شغلی و اضطراب ناشی از آن سلامت روانی کارکنان را تهدید میکند، عدم وجود امنیت شغلی در نهایت فرد را از اثر بخشی و کارائی باز میدارد. با توجه به این مهم تحقیق حاضر با هدف شناسائی وتبیین عوامل موثر بر ارتقاء، امنیت شغلی در گروههای مختلف استخدامی دانشگاه علوم پزشکی آغاز گردید. با توجه به این هدف سوال اصلی فراروی محقق این است که عوامل موثر بر ارتقاء امنیت شغلی پرسنل رسمی، پیمانی، قراردادی کدامند؟ به منظور پاسخگویی به این سوال فرضیه اصلی دال بر اینکه مولفه های ارتقاء امنیت شغلی در میان گروههای مختلف استخدامی دانشگاه علوم پزشکی شاهرود متفاوت است و18 فرضیه فرعی دیگر مطرح گردید. روش پژوهش حاضر توصیفی پیمایشی واکتشافی میباشد. جامعه آماری کلیه کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شاهرود می باشند،که با استفاده از جدول مورگان تعداد362 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته امنیت شغلی با میزان پایایی 82 درصد و روایی تامین شده با بهره گیری از نظر خبرگان استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل داد ه ها در این تحقیق از نرم افزار spss19 استفاده شده است. در بخش آمار استنباطی، از آزمونهای کولموگروف – اسمیرنوف، آزمون رگرسیون ساده و آزمونهای پارامتریک جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده است. جهت بررسی فرضیات از آزمون t تک نمونه ای و رگرسیون چندگانه و anovaاستفاده شد. نتایج شامل دو بخش آمار توصیفی و استنباطی است. در بخش آمار توصیفی، شاخصهای سن، جنسیت، سنوات خدمت، میزان تحصیلات و نوع استخدام مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج کلی این تحقیق نشان داد که مولفه های جبران خدمات، آموزش و توانمندسازی، فرهنگ سازمان، ویژگیهای شغلی، شرایط محیطی در هر سه وضعیت استخدامی بر ارتقای امنیت شغلی در دانشگاه علوم پزشکی شاهرود موثرند و در مورد مولفه ویژگیهای سازمان نیز این مولفه فقط در وضعیت استخدامی قراردادی تمام وقت بر ارتقای امنیت شغلی در دانشگاه علوم پزشکی شاهرود موثر است.