پژوهشگران براین عقیده¬اند که صورت¬های کاهش¬ یافته تاثیر چشمگیری در درک زبان گفتاری دارند. صورت¬های کاهش ¬یافته بخش مهمی از زبان گفتار را تشکیل می¬دهند که در توسعه مطالب درسی، آموزش و ارزیابی مورد کم توجهی واقع شده¬اند. این مشکل در محیطی مانند ایران که انگلیسی یک زبان خارجی محسوب می¬شود، حادتر می¬شود. در تلاشی برای کند و کاو این موضوع، مطالعه کنونی بر آن بود تا آشنایی زبان¬آموزان ایرانی با صورت¬های کاهش ¬یافته و تاثیر سطح بسندگی بر آشنایی زبان¬آموزان با صورت¬های کاهش ¬یافته را بررسی کند. همچنین پژوهش کنونی به بررسی دیدگاه مدرسان و زبان¬آموزان پیرامون صورت¬های کاهش ¬یافته و موانعی که در آموزش و یادگیری این صورت¬ها وجود دارند، پرداخته است. این پژوهش شامل دو مرحله بوده است. در مرحله اولیه، آزمونی در زمینه صورت¬های کاهش ¬یافته بر اساس پیشینه پژوهش و نتایج مطالعه آزمایشی تدوین شد. پس از آن 306 زبان¬آموز با روش خوشه -گیری چند مرحله¬ای انتخاب شدند تا در مطالعه شرکت کنند. در مرحله دوم، دو مصاحبه نیم ساختارمورد استفاده قرار گرفت تا دیدگاه مدرسان و زبان¬آموزان را نسبت به صورت¬های کاهش ¬یافته بررسی کند. بدین منظور دو گروه مدرسان و زبان¬آموزان به ترتیب با روش نمونه¬ گیری تصادفی و هدفمند انتخاب شدند تا در مصاحبه¬ها شرکت کنند. نتایج این مطالعه نشان ¬می¬دهد که زبان¬آموزان ایرانی به طور کلی با صورت-های کاهش¬ یافته آشنایی ندارند. اما بر خلاف یافته¬های پژوهش¬های پیشین تفاوت معنا داری بین زبان-آموزان سطح¬های پیشرفته و متوسط وجود دارد. نتایج مصاحبه¬ها نشان می¬دهد که مدرسان و زبان¬آموزان این موضوع را مطرح کردند که همه مولفه¬ها مهم هستند. افزون بر آن هر دو گروه زبان¬آموزان و مدرسان، بر ضرورت آموزش صورت¬های کاهش¬ یافته به دلیل نقش انکارناپذیر آنها در درک گفتار طبیعی تاکید کردند و بر نقش محیط آموزشی به عنوان اولین مانع در فراگیری صورت¬های کاهش ¬یافته تاکید کردند.