کیفیت زندگی مفهومی است، ذهنی، چند بعدی و پویا که بسیاری از فاکتورهای جسمانی، روانی و اجتماعی در آن تأثیرگذارند، یکی از متغیرهای اثرگذار بر کیفیت زندگی، متغیرهای روانشناختی اند، این پژوهش بدنبال بررسی رابطه خودآگاهی و خودکارآمدی بر کیفیت زندگی دانشجویان دختر مقیم خوابگاه می باشد. استان گلستان تعداد 385 نفر که در سال تحصیلی92-91 در خوابگاه اقامت داشته اند.حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 193 نفر انتخاب شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های خودآگاهیscs ، خودکارآمدی عمومی "شرر" و پرسشنامه کوتاه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانیwhoqo-brief جمع آوری گردیدو با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیونی تجزیه و تحلیل شد. از بین ابعاد خودآگاهی، خودآگاهی خصوصی با کیفیت زندگی در سطح معناداری01/0p< رابطه مستقیم و معنادار دارد. و با ابعاد سلامت روان و سلامت محیطی کیفیت زندگی هر دو در سطح معناداری01/0p< رابطه مستقیم و معنادار دارد.اما با ابعاد سلامت جسمانی و اجتماعی کیفیت زندگی رابطه معنادار نداشت. خودکارآمدی نیز با کیفیت زندگی در سطح معناداری05/0p<، رابطه مستقیم و معنادار دارد و با ابعاد آن به ترتیب با بعد سلامت جسمانی در سطح معناداری05/0p< رابطه معکوس ومعنادار ، با بعد سلامت روانی در سطح معناداری01/0p<،رابطه مستقیم و معنادار ، با بعد سلامت اجتماعی در سطح معناداری 01/0p<، رابطه معکوس و معنادار و با بعد محیطی کیفیت زندگی در سطح معناداری01/0p< رابطه مستقیم و معنادار دارد.ضمنا" خودکارآمدی به ترتیب ، 4صدم(04/0=r2) از سلامت جسمانی، 18 صدم(18/0=r2) از سلامت روانی، 5 صدم (05/0=r2) از سلامت اجتماعی و 10 صدم (10/0=r2) از واریانس سلامت محیط کیفیت زندگی دانشجویان را پیش بینی می نماید. از بین ابعاد خودآگاهی، تنها خودآگاهی خصوصی با کیفیت زندگی و دو بعد سلامت روانی و محیطی آن رابطه مثبت و معنادار داشت .وخودکارآمدی نیز تنها با بعد سلامت روانی و محیطی کیفیت زندگی رابطه مثبت و معنادار داشت. در نتیجه تقویت خودآگاهی و باورهای خودکارآمدی می تواند درارتقاء سلامت روانی دانشجویان نقش ارزنده ای داشته و از سویی نیز آنها را در داشتن سلامت محیطی بیشتر یاری نماید.