بررسی وضعیت زنان در طول تاریخ ایران امری دشوار و طاقت فرسا است. زیرا در تاریخنگاری ایرانی زنان هویت و نقش کمرنگی داشتند و مورخان به ندرت از آنان یاد کرده اند. اما منابع خارجی از جمله سفرنامه ها به موقعیت و نقش زنان در جامعه ایرانی در برخی از ادوار تاریخ ایران توجه نشان داده اند وابعاد گوناگونی از زندگی زنان ایرانی را برای محققین روشن کرده اند.پایان نامه حاضر به بررسی وضعیت زنان در دوره صفوی به استناد سفرنامه ها پرداخته است و تلاش دارد تا مشخص کند آیا زنان عصر صفوی در عرصه های سیاسی،اجتماعی،اقتصادی و فرهنگی نقش داشتند و مشارکت آنان در این عرصه ها تا چه اندازه بوده است.همچنین گروهبندیهای زنان در این دوره بر اساس چه معیاری بوده است؟ سفرنامه های دوره صفوی مبنای اصلی کار پایان نامه بوده ،پژوهش به شیوه کتابخانه ای صورت گرفته و نتایج آن به شرح زیر آمده است: از قشر زنان عصر صفوی،فقط زنان درباری در عرصه سیاسی حضور چشمگیر داشتند.در عرصه اجتماعی اغلب زنان برای حضور در جامعه با محدودیتهای بسیاری رو به رو بودند و به ندرت در فعالیتهای اجتماعی امکان حضور می یافتند. در عرصه اقتصادی زنان شهری به ندرت،ولی زنان روستایی و عشایری نقشهای کلیدی را بر عهده داشتند.همچنین در زمینه فرهنگی ،اکثراً در امر وقف و نیز علوم دینی و غیر دینی بیشتر زنان شهری آثاری از خود بر جای نهادند.