از آنجایی که وجود اکسیژن محلول در آب در سیستم های تولید بخار نقش مهمی در فرآیندهای خوردگی دارد. اهمیت اکسیژن زدایی، با در نظر گرفتن مرحله ای جداگانه در تصفیه و کنترل شیمیایی آب برای بویلرها توجیه می شود. برای حذف اکسیژن محلول، روش های مختلف شیمیایی، فیزیکی و یا مکانیکی بکار می رود که اهم آن ها شامل استفاده از دی اریتور و استفاده از ترکیبات شیمیایی مانند هیدرازین می باشد. هیدرازین یکی از بهترین اکسی‍ژن زدا ها است و در تقویت لایه محافظ اکسید مغناطیسی آهن (fe3o4) نقش موثری دارد. اما به دلیل سمی، فرار و سرطان زا بودن، تماس با آن غیر ایمن می باشد و استفاده از آن در اکثر جوامع صنعتی منسوخ شده است. در این پژوهش بررسی های لازم برای جایگزین کردن هیدرازین از لحاظ پایین بودن سمیت، فراریت و میزان مصرف انجام شد و دی اتیل هیدروکسیل آمین به عنوان جایگزین مناسب برای هیدرازین انتخاب گردید. ماده شیمیایی دیگری که در بویلرها برای جلوگیری از تشکیل رسوب چسبنده و تنظیم ph آب بویلر استفاده می شود، تری سدیم فسفات می باشد. بویلرها با توجه به نوع طراحی، بار و شرایط لوله ها، غلظت مشخصی از فسفات را می توانند تحمل کنند. در کار تحقیقاتی حاضر، بویلرهای پتروشیمی مبین با فشار عملیاتی barg 40 و دمای c 0 430 و ظرفیت نامی ton/hr 330 مورد بررسی قرار گرفته و از طریق مقایسه انواع رژیم های فسفات زنی و همچنین با بررسی نتایج حاصل از کنترل شیمیایی تزریق محلول تری سدیم فسفات در غلظت های مختلف به این بویلرها، غلظت تعادلی فسفات بدست آمد. به دلیل آنکه با شستشوی شیمیایی مناسب تجهیزات، میزان رسوبات جهت جلوگیری از پدیده پنهان شدن فسفات و خوردگی لوله ها کنترل می شود، پیشنهاداتی جهت کاهش خوردگی در لوله ها به واحد یوتیلیتی پتروشیمی مبین ارائه گردید.