کارکنان سرمایه های اصلی یک سازمان هستند و سازمان ها باید بیشترین توجه را بر تعهد و نگرش کارکنان خود داشته باشند، زیرا نیروی انسانی متعهد به اهداف و ارزش های سازمان عامل عمده برتری یک سازمان نسبت به سازمان های دیگر است. این عامل مهم باعث افزایش اثربخشی و کارایی سازمان شده و در نهایت پیشرفت و ترقی جامعه را به دنبال خواهد داشت. در این راستا پژوهش حاضر به بررسی نقش تعدیل گری عدالت سازمانی بر رابطه بین رشد کارراهه شغلی و انواع سه گانه تعهد سازمانی پرداخته است. ماهیت پژوهش کاربردی و روش پژوهش پیمایشی-تحلیلی است. جامعه آماری این پژوهش را کارکنان رده کارشناسی شرکت برق منطقه ای خراسان واقع در شهر مشهد تشکیل می دهند. داده های پژوهش از طریق پرسشنامه جمع آوری گردیده است. تعداد نمونه آماری شامل 117 نفر از کارکنان می باشد که به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند. روایی صوری پرسشنامه با استفاده از نظر خبرگان و روایی سازه نیز از طریق تحلیل عاملی تأییدی مورد بررسی قرار گرفته است. ضریب آلفای کرونباخ بزرگتر از 0/6 نیز برای همه متغیرها، پایایی آن را مورد تایید قرار داد. تجزیه و تحلیل داده ها در قالب مدل یابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار smart pls انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که رشد کارراهه تاثیر مثبت و معناداری بر تعهد عاطفی، هنجاری و مستمر دارد اما نقش تعدیل گری عدالت سازمانی مورد تأیید قرار نگرفت.