اینترنت، به ویژه پس از روی کار آمدن وب 2، مصداق روشن رسانه نوین مشارکتی شده است. اما آیا خود با مشارکت اجتماعی رابطه دارد؟ در پاسخ به این سوال سه دیدگاه متفاوت و متضاد مطرح است: گروهی مانند هابرماس و کاستلز رسانه را تأثیرگذارترین عامل در ایجاد مشارکت می دانند. گروهی دیگر مانند پاتنام رسانه ها را مهمترین عامل کاهش مشارکت اجتماعی، سیاسی و مدنی افراد یک جامعه می دانند. دسته سوم مانند ولمن و گیبسون، به ارتباط مشروط و گاها غیر مستقیم بین این دو پدیده قایل هستند. وجود این اختلاف دیدگاه ها و همچنین استقبال گسترده جوانان از رسانه های اجتماعی مجازی ضرورت پژوهش درباره ی این موضوع را افزایش داده است. روش این پژوهش، پیمایش و جامعه آماری آن کلیه دانشجویان دانشگاه گیلان در نیمسال دوم 91- 92 بوده اند. از بین آنها برطبق فرمول کوکران، نمونه ای به حجم 400 نفر با شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه بندی انتخاب شده است. با به کارگیری ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه به روش enter و روش تحلیل مسیر، روابط بین متغیرها ارزیابی شده است. نتایج حاصله نشان می دهند که بین میزان استفاده دانشجویان از رسانه های اجتماعی مجازی و میزان مشارکت اجتماعی کل آنها ارتباط مستقیم و معناداری وجود دارد. براساس یافته های پژوهش، میان میزان استفاده دانشجویان از رسانه های اجتماعی مجازی و میزان مشارکت اجتماعی عینی آنان رابطه معنادار می باشد؛ولی رابطه میان میزان استفاده دانشجویان از رسانه های اجتماعی مجازی و میزان مشارکت اجتماعی ذهنی آنان معنادار نمی باشد. همچنین، بنا بر نتایج تحقیق، رابطه معناداری میان نوع استفاده دانشجویان از رسانه های اجتماعی مجازی (فردی و اجتماعی) و میزان مشارکت اجتماعی کل آنان مشاهده نگردید.