چکیده جمال الدین محمد بن محمد مصری، معروف به ابن نباته مصری، شاعر و نویسنده ی قرن هفتم هجری از جمله شاعرانی است که در عصر مملوکی می زیست؛ از این رو شعرش از خصوصیت و ویژگی های آن دوره برخوردار است. او در دیوانش بیش از هر چیز به مدح پرداخته است و مدح دولتمردان در شعر او بیشتر مورد توجه قرار گرفته است، این انتخاب ریشه در فقر و فلاکتی داشته که شاعر با آن دست به گریبان بوده است. این پژوهش به بررسی و تحلیل مدح دولتمردان در شعر ابن نباته می پردازد و بیشتر ویژگیهای محتوایی وسبکی مدح را در شعر او مورد بررسی قرار می دهد. این پژوهش از سه فصل تشکیل شده که درفصل اول، مفاهیم و تعاریف بیان شده و در فصل دوم، ویژگی های محتوایی که شامل؛ کرم، شجاعت، فضایل علمی، منزلت ادبی، قدرت حکومتی واصل نسب ممدوحان است، را مورد بررسی قرار می دهد. در فصل سوم، به بررسی ویژگیهای سبکی که شامل؛ به کارگیری صنایع مختلف ادبی، استفاده ازاصطلاحات نحوی، عروض و تصوف است، می پردازد. نکته مهم در شعر ابن نباته اقتباس از قرآن کریم است. او در اشعارخود از شواهد قرآنی بسیاری، از جنبه لفظی و معنوی، بهره برده است که این بیان گر نوعی برجسته سازی مفاهیم قرآنی است. او غالباً در اسلوب و مضامین مقلد پیشینیان بوده و ابتکار کمی به خرج داده است، در واقع همین مدایح اوست که به وی اعتبار خاصی در میان شاعران آن دوره بخشیده است.