چکیده: ایران کشوری است متشکل از اقوام مختلف، اگرچه در سالیان گذشته و همچنین در اوایل پیروزی انقلاب اسلامی شاهد حوادث قومی متعدد بوده‏ایم اما جمهوری اسلامی ایران با اتخاذ سیاست وحدت در عین کثرت، توانست تا سطحی معقول روح ملی را در همه اقوام ایرانی گسترش دهد. وجود ادبیات ناسیونالیسم قومی در بین طیفی از کردها، در چند دهه گذشته منجر به حوادث متعدد در این منطقه شده و به همین رو تهدیدی برای تمامیت ارضی ایران محسوب می‏شود بنابراین بحث در ارتباط با چیستی ادبیات ناسیونالیسم قومی کرد، جنبه مقدمه و پیشگیری برای حل این مسئله قلمداد می‏شود. ادبیات ناسیونالیسم قومی کرد در ایران پس از جنگ جهانی دوم و اشغال شمال ایران توسط شوروی شروع شده و روس‏ها در ایجاد و گسترش این ادبیات در ایران نقشی مهم وتاثیر‏گذار ایفا کرده‏اند. ناسیونالیسم قوم کرد با تاکید بر عناصر ملت سازی مانند نژاد، جمعیت، سرزمین، زبان، تاریخ و فرهنگ مستقل، ادعای ملت بودن کردها را داشته و طبق اصل حق تعیین سرنوشت ملت‏ها، خواستار تشکیل دولت مستقل کردی است. این طیف از ادبیات با داشتن ادبیات گریز از مرکز در اقلیت قرار دارد و در مقابل آن، ادبیات با رویکرد گرایش به مرکز وجود دارد که با تاکید بر عناصر مانند نژاد، زبان، سرزمین، تاریخ و فرهنگ مشترک با سایر اقوام ایرانی به زندگی مسالمت آمیز با سایر اقوام ایرانی تحت یک حاکمیت می اندیشد. علی رغم تشدید ادبیات ناسیونالیسم کردی با وقوع انقلاب اسلامی و نیز شدت یافتن این ادبیات در سال‏های اخیر در بین اقلیت کردها، اما در ماهیت این ادبیات که مبتنی بر اعقاد به ملت بودن کرد است تغییری صورت نپذیرفته است.