در اثر پدیده روانگرایی ممکن است سازه ها روی زمین در خاک فرو روند یا کج شوند، سازه های سبک مدفون در خاک مثل خطوط لوله بالا بیایند، خاک گسترش جانبی پیدا کند و به سازه های ساحلی آسیب برساند. نمونه هایی از این خرابی در زلزله های سال 1964 میلادی نیگاتای ژاپن، زلزله سال 1983 میلادی کوبه ژاپن و زلزله سال 1369 منجیل ایران رخ داده است. پارامترهای موثر در پتانسیل روانگرایی شامل تراکم نسبی، مشخصات دانه های خاک شامل اندازه و شکل ذرات، فشار همه جانبه، موقعیت زهکش ها وابعاد توده خاک، ماهیت ارتعاشات، حداکثر تنش انحرافی، تعداد نوسان اعمال بار تناوبی، شتاب افقی و قائم و حباب هوا است. فشار آب منفذی اضافی در شرایط غیر زهکشی نشانه ی اصلی تمام پدیده های روانگرایی است که منجر به کاهش مقاومت و یا سختی خاک می شود در حین اعمال نیروی زلزله در یک لحظه فشار آب حفره ای از تنش موثر قائم بیشتر شده و خاک ماسه ای همانند یک سیال روان می شود. پس از وقوع روانگرایی در ماسه های شل اشباع حالت یا "state" ماسه (که عموماً با معیاری چون حجم مخصوص یا فاصله از خط csl بیان می شود) تغییر می نماید و بر این اساس، پارامترهای مرتبط با تغییرشکل پذیری آن (به خصوص نشست پذیری پی های سطحی) دچار تغییر می شود. در این پژوهش، اثر روانگرایی بر تغییرات سختی ماسه ی انزلی بر پایه ی نشست پذیری پی های مدل مستقر بر آن، مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور، تخمینی از سختی بر اساس مدلسازی فیزیکی پدیده ی روانگرایی به همراه آزمایش بارگذاری بر پی های مدل با ابعاد کوچک، در دو حالت پیش از وقوع روانگرایی و پس از آن ارائه خواهد شد.