این پژوهش به ترجمه و شرح اشعار دوازده تن از شاعران تازی گوی ایرانی پرداخته که از کتاب ارزشمند "دمیه القصر و عصره اهل العصر" تالیف ادیب نام آور ایرانی در سده ی پنجم هجری "ابوالحسن الباخرزی" پرداخته و جنبه های ادبی و بلاغی و محتوایی آن را مورد بررسی قرار داده است. این اثر مهمترین ثمری که دارد، روشن کننده و بیانگر برجستگی و نبوغ ایرانیان در ایجاد نمودن آثار برجسته ی ادبی به زبان عربی می باشد که از این جهت مایه ی مباهات پژوهشگر می باشد. روش تحقیق در این اثر، کتابخانه ای و با استفاده از کتب، منابع و فرهنگ نامه های معتبر گوناگون می باشد.