در تحلیل پوششی داده ها ، بعضی از وزن ها که برای محاسبه ی کارایی یک واحد استفاده می شود ، می تواند مقدار صفر و یا ناچیز با توجه به اهمیت آن در ورودی یا خروجی اختیار کند. این پایان نامه روشی را بیان می کند که از نادیده گرفتن این نوع ورودی و خروجی ها در تحلیل پوششی داده ها ابتدا تحت محیط بازده به مقیاس ثابت با یک ورودی و چند خروجی و سپس تحت بازده به مقیاس متغیر با چند ورودی و چند خروجی جلوگیری می کند. روش بیان شده مبنی است برمعرفی dmu های مشاهده نشده با تنظیم سطح ورودی و خروجی کارای نسبی dmuهای مشاهده شده که مرز پاراتو کارا را توسعه می دهد و از تاثیر نامناسب این وزن ها در محاسبه ی کارایی جلوگیری می کند و سبب کارایی مناسب تری در ارزیابی dmuها می شود.