بهبود عملکرد آیرودینامیکی ایرفویل از مسایلی است که از دیرباز بدان توجه شده است. در این رابطه از روش های فعال و غیر فعال زیادی جهت افزایش کارایی ایرفویل و یا بال هواپیما استفاده شده است. استفاده از فلاپ، ایجاد حفره بر روی ایرفویل، ایجاد شیارهای ریز، استفاده از ایرفویل پله دار، استفاده از ایرفویل با لبه ی ضخیم و ....از مواردی است که در این باره مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش بررسی ویژگی های جریان در دو روش مورد استفاده جهت بهبود عملکرد ایرفویل ریزو که ایرفویلی جدید است، مورد توجه قرار گرفته است. در روش اول از فلاپ تیغه ای و در روش دوم اثرات استفاده از ایرفویل با لبه ی ضخیم و اضافه کردن کویتی باز به آن جهت کاهش نیروی دراگ مورد توجه قرار گرفته است. در واقع عملکرد آیرودینامیکی ایرفویل مانند میزان نیروی دراگ و نیروی لیفت و ... با استفاده از ابزار اندازه گیری مخصوص به خود مانند اندازه گیری نیروها با بالانس نیرویی یا بررسی توزیع فشار با استفاده از سنسور فشار مورد بررسی قرار می گیرد. در این پژوهش تنها اثرات استفاده از این موارد بر روی ویژگی های میدان جریان ایرفویل مانند فرکانس ریزش گردابه و عدد استروهال، توزیع سرعت لحظه ای و میانگین بر روی ایرفویل، توزیع ورتیسیته، سرعت در مقاطع مختلف و.... مورد تحلیل و بررسی قرار می گیرد. برای اندازه گیری سرعت از تکنیک تجربی piv استفاده می شود. در این روش ذراتی به سیال اضافه شده، با استفاده از نور لیزر ردیابی می شوند. سپس توسط دوربین فیلم برداری از آن ها عکس برداری می شود. با پردازش تصویر این عکس ها، سرعت سیال در هر نقطه بدست می آید.