چکیده اهمیت مدیریت فرهنگ و سازمان های فرهنگی به جهت اثربخشی آن ها بر دیگر ابعاد و ساحت های جامعه سبب گشته تا تحقیقات در این عرصه از ضرورتی مضاعف برخوردار گردد. مدیران ارشد سازمان های فرهنگی به هنگام اتخاذ تصمیمات راهبردی در حوزه ماموریتی، با مقولاتی مواجه می شوند که به جهت دارابودن ویژگی هایی همچون اهمیت و اولویت استقلالی و دربرداشتن مجموعه ای از اهداف استراتژیک همسو، عنوان راهبردی را دارا می باشند. تحقیق حاضر به عنوان پژوهشی میان رشته ای در حوزه های مدیریت راهبردی و فرهنگ بدنبال طراحی الگوی تصمیم گیری راهبردی در نهادهای فرهنگی است. در این راستا در گام نخستین به ارائه تعریف تصمیم گیری راهبردی و بررسی دیدگاه های سه گانه "عقلانی"، "سازمانی" و "سیاسی" تصمیم گیری راهبردی، پرداخته است. سپس با بهره گیری از روش تحقیق کتابخانه ای و میدانی، مقولات راهبردی در سازمان های فرهنگی مورد شناسایی و تبیین قرار گرفت. هم چنین به موازات استخراج مقولات، با روش توصیفی- پیمایشی و با توزیع پرسشنامه در میان مدیران، مشاوران و کارشناسان فعال در عرصه نهادهای فرهنگی، وضعیت سنجی سازمان های مورد مطالعه از نقطه نظر گونه شناسی مکاتب شکل گیری استراتژی بر اساس مدل ویتینگتون (2001) صورت پذیرفت. در بخش دوم نیز به موضوع فرهنگ و سازمان های فرهنگی ایران و دسته بندی آن ها اشاره گردیده است. در ادامه با انجام مصاحبه های تفصیلی با مدیران و خبرگان نهادهای فرهنگی و بررسی یافته های مصاحبه، مولفه های اصلی در الگوی تصمیم گیری راهبردی شناسایی گردید. نهایتاً با تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش در مورد دیدگاه های سه گانه تصمیم گیری راهبردی و هم چنین رویکرد حاکم بر شکل گیری استراتژی در سازمان ها و نیز مقایسه آن ها با یکدیگر و به علاوه نتایج مصاحبه با خبرگان و مدیران نهادهای فرهنگی، نتیجه تحقیق بر این شد که الگوی مطلوب تصمیم گیری راهبردی در سازمان های فرهنگی، می تواند بر اساس دیدگاه های سازمانی و سیاسی تصمیم گیری راهبردی و هم چنین رویکرد فراگردی شکل گیری استراتژی، طراحی گردد. واژگان کلیدی: تصمیم گیری راهبردی، الگو، مقوله راهبردی، فرهنگ، سازمان فرهنگی