این پژوهش برای بررسی میزان پذیرش تربیت دینی در میان دانش آموزان دوره ی متوسطه انجام شد که به بررسی محتوای آموزشی، شیوه ی ارائه ی آموزش دینی در مدارس، نحوه ی برخورد مربیان، اهداف خانه و مدرسه، مشارکت دانش آموزان و رضایت اجتماعی آنان از اجرای هنجارهای دینی در جامعه پرداخت. سوالات و فرضیه های این پزوهش بر اساس تلفیقی از دو رویکرد کارکرد گرایی ساختاری و کنش متقابل نمادین تنظیم شد. نمونه ی آماری این پژوهش با استفاده از فرمول کوکران 383 نفر برآورد شد که با روش pps از تمام نقاط تهران با توجه به همگرایی های فرهنگی مناطق آموزشی انتخاب شد. روش اصلی پیمایش بود و از تکنیک پرسشنامه برای گردآوری داده ها استفاده شد. داده های حاصل از تحقیق با نرم افزار spss تحلیل شد و نتیجه ی حاصل از پژوهش نشان داد که رابطه ی میان متغیرهای مستقل و متغیر وابسته معنادار بود. رضایت اجتماعی قوی ترین همبستگی و محتوای آموزشی ضعیف ترین همبستگی را داشت. پذیرش تربیت دینی تنها بر حسب نوع مدرسه میان دانش آموزان تفاوت داشت و پایه ی تحصیلی و رشته ی تحصیلی تفاوتی را در میان دانش اموزان نسبت به متغیر وابسته نشان نداد.