شناسایی عوامل تاثیرگذار بر رشد اقتصادی، از اهداف اصلی سیاستگذاران اقتصادی در هر کشور است. از لحاظ نظری با توجه به اینکه انرژی یکی از عوامل تولید محسوب می گردد، مصرف انرژی به طور مستقیم بر روی رشد اقتصادی تاثیرگذار خواهد بود، درصورتی که مصرف انرژی به عنوان یک عامل تولید افزایش یابد، میتواند موجبات افزایش رشد اقتصادی را فراهم آورد. اما باید توجه داشت افزایش مصرف انرژی،آثار غیرمستقیم منفی را نیزبه دنبال دارد. بنابراین افزایش مصرف انرژی همواره رشد اقتصادی را با یک نرخ ثابت افزایش نمیدهد. با افزایش مصرف انرژی، بهره وری آن کمترمیشود و همزمان تولید سایر بخشها با نرخ بیشتری کاهش مییابند( با نرخ فزاینده ای فدای مصرف بیشترانرژی میشوند). بدین ترتیب حتی ممکن است افزایش بیش ازحد مصرف انرژی اثرات بسیارکم ( وحتی منفی) بر رشد اقتصادی داشته باشد. درکشورهای صادرکننده نفت مانند ایران نیزچنین نتیجه ای کاملاً محتمل است. درواقع افزایش بیشترمصرف انرژی درکشور، تنها به هزینه کاهش صادرات ودرآمدهای نفتی میسرخواهد بود.در این تحقیق سعی بر آن شد با استفاده از روش اقتصاد سنجی متوسط گیری بیزین که در فصل چهارم تحقیق به تفصیل به آن پرداخته می شود و به کمک نرم افزار eviews و rاثر مصرف انرژی بر رشد اقتصادی طی سالهای 1340-1389 مورد سنجش قرار بگیرد و سپس به رتبه بندی سهم عوامل موثر بر رشد اقتصادی خواهیم پرداخت ، نتایج حاکی از عدم وجود رابطه کوتاه مدت بین مصرف انرژی و رشد تولید غیر نفتی ایران بوده و نتایج رتبه بندی نیز در فصل نتیجه گیری ارائه خواهد شد. در این تحقیق سعی بر آن شد با استفاده از روش اقتصاد سنجی متوسط گیری بیزین که در فصل چهارم تحقیق به تفصیل به آن پرداخته می شود(، انجام گیرد) و به کمک نرم افزار eviews و اثر مصرف انرژی بر رشد اقتصادی طی سالهای 1340-1389 مورد سنجش قرار بگیرد و سپس به رتبه بندی سهم عوامل موثر بر رشد اقتصادی خواهیم پرداخت ، نتایج حاکی از عدم وجود رابطه کوتاه مدت بین مصرف انرژی و رشد تولید غیر نفتی ایران بوده و نتایج رتبه بندی نیز در فصل نتیجه گیری ارائه خواهد شد.

سیر تحولات اقتصادی در قرون اخیر با کاربرد متنوع انرژی در ارتباط بوده است اما، در دهه هفتاد میلادی تکانه های نفتی همراه با رکود اقتصادی در غرب سبب شد که نقش انرژی در تحولات اقتصادی کشورها جایگاه ویژه ای پیدا کند. امروزه نیز با توجه به پایان پذیر بودن منابع فسیلی، وابستگی کشورهایی نظیر ایران به درآمد نفتی، رشد زیاد مصرف انرژی مخصوصا در کشورها در حال توسعه و آلودگی هوا به دلیل سوخت برخی انرژی ها، بررسی تقاضای انرژی مورد توجه پژوهش گران و تحلیل گران اقتصادی قرار گرفته است. از دهه هشتاد میلادی تا به امروز، بررسی تقاضای انرژی و عواملی که در تغییرات مصرف انرژی اثرگذار می باشند، در کانون توجه متخصصان اقتصادی قرار گرفته است و پژوهش های فراوانی در زمینه تقاضای انرژی، متغیرهای موثر بر تقاضای انرژی و پیش بینی تقاضای انرژی در آینده انجام شده است. براین اساس در پژوهش حاضر مصمم شدیم تا با اتخاذ به رویکرد اقتصاد سنجی بیزینی و به کارگیری روش میانگین گیری مدل بیزینی(bma)، اثر 16 متغیر اقتصادی را بر تقاضای انرژی(رشد مصرف انرژی) طی دوره ی زمانی 1338-1389 مورد بررسی قرار دهیم. در نهایت نیز با استناد به شواهد تجربی و نظری دریافتیم که متغیر رشد درآمد نفتی و رشد تولید ناخالص داخلی غیرنفتی، اثرات مثبت زیادی بر تقاضای انرژی می گذارد و در رتبه بندی که بین این 16 عامل براساس احتمال حضور آنها در مدل ها انجام گرفت، متغیرهای رشد درآمدنفتی، رشد تولید ناخالص داخلی غیرنفتی، لگاریتم نسبت وقفه مصرف انرژی به وقفه تولید ناخالص داخلی(جمله تصحیح خطا) و وقفه قیمت نسبی انرژی به ترتیب رتبه اول تا چهارم را به خود اختصاص داده اند. تغییر قیمت های نسبی انرژی حداقل در طی دوره نمونه اثرات با اهمیتی بر مصرف انرژی نداشته اند.