انسان همیشه به دنبال یافتن پاسخ سوالات خویش است . مشاهده دامداری در روستای مورد مطالعه با توجه به نزدیک بودن آن به شهر تهران و ادامه یافتن این شغل به صورت نسل در نسل در بین روستاییان انگیزه اصلی پژوهش حاضر است . هدف اصلی این پژوهش آشنایی بادامداری وتأثیر آن بر اقتصاد معیشتی دامداران در جامعه مورد مطالعه از منظر مردم شناسی است . پژوهشگر در این پژوهش با هدف شناسایی دامداری و اقتصاد معیشتی دامداران به طور کلی وسپس در روستای آئینه ورزان از حوزه جغرافیایی شهرستان دماوند پرداخته است .روش تحقیق در این پژوهش مردم شناسی ژرفانگر همراه با مشاهدات مستقیم مشارکتی پژوهشگر در میدان تحقیق ، مصاحبه با افراد مطلع وضبط صدا وتصویر ایشان ، ودر چارچوب نظری از مکتب کارکردگرایی بهره گرفته است . جامعه مورد مطالعه دامداران روستای آئینه ورزان می باشد. عمده دامداری در این ده به دلیل شرایط آب وهوایی گوسفند داری به شیوه سنتی بوده و ویژگی آن کوچ دام در فصل بهار تا پایان تابستان به مراتع سرسبز اطراف دریاچه تار وبالا بردن کیفیت پرورش گوسفندان ( با بهره گیری از علوفه تازه وغنی ) می باشد. که در این میان نقش چوپان به کمک سگ گله در فرایند دامداری بسیار کلیدی است.لازم به ذکر است که در طول سالیان متمادی این حرفه بر روی فرهنگ واعتقادات وپوشش دامداران نیز تأثیر گذاشته است. دامداران با استفاده از گوشت ، پوست ، پشم ، شیر وفرآورده های آن در شرایط مطلوب به اقتصاد خود رونق داده اند . ولی متأسفانه در سالهای اخیر ، تمایل نداشتن جوانان به دامداری سنتی و گرایش به مشاغل دیگر ، تمایل خانواده های روستایی به سبک وشیوه زندگی شهری ، مهاجرت به شهر ، ضعف سیاستهای حمایتی دولت از روستاییان دامدار و. . . موجب رکود اقتصادی دامداران در این روستا شده است که شالوده اصلی تحقیق حاضر را تشکیل می دهد .