هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 8 ماه تمرین مقاومتی بر سطوح igf1 , gh و igfbp3 پلاسمای افراد با سوختگی شدید بود. روش پژوهشی از نوع مورد منفرد با طرح خط پایه ی چندگانه شرکت کنندگان می باشد آزمودنی های این پژوهش دو زن با سوختگی شدید ( درجه3) در دامنه سنی 20 تا30 سال در بیمارستان سوانح و سوختگی مرکزی شهر بودند، که پس از تعیین موقعیت خط پایه، به صورت پلکانی وارد طرح پژوهشی شده ، طی 8 ماه مداخله ی انفرادی، تمرینات مقاومتی را انجام داده و یک ماه پس از پایان مداخله به مدت 2 ماه پی در پی تحت آزمون پیگیری قرار گرفتند، ابزار سنجش پژوهش حاضر نمونه گیری خونی به منظوراندازه گیری igf1 , gh و igfbp3 بود ، نمونه های خونی در به صورت ناشتا و 24 ساعت پس از تمرینات در پایان هرماه گرفته شد. بر اساس شاخص های آمار توصیفی و تحلیل دیداری، تمرینات مقاومتی در هر دو آزمودنی موجب تغییر در سطوح gh , igf1 و igfb3 شده است . (pnd 75% برای آزمودنی اول در gh و87.5% برای آزمودنی دوم) و (pnd در igf1 و igfbbp3 در هر دو آزمودنی 100%). به نظر می رسد تمرین مقاومتی طولانی مدت بتواند باعث افزایش عوامل رشدی در افراد با سوختگی شدید شود، یااز روند معکوس و کاهش بیش از حداین عوامل پس از سوختگی جلوگیری کند، در نتیجه باعث تسریع در بهبود جراحتها شود.